Την άνοιξη του 1978, με Τοπικό Έφορο τον Παύλο Πυρινό, οι πρόσκοποι της Βέροιας διοργάνωσαν ψυχαγωγική πυρά για όλα τα συστήματα στον λόφο του Προφήτη Ηλία , σε ξέφωτο κάτω από την εκκλησία. Εκεί πρωτοσυνάντησα έναν 23χρονο τότε (γεννημένον τον Μάιο του 1955) όμορφο, ρωμαλέο με ξανθοκόκκινες μπούκλες Αρχηγό, ευκίνητο, με γερή περπατησιά, άσπρη επωμίδα και ένα μεταλλικό Άγιο Γεώργιο Τροπαιοφόρο καρφιτσωμένο στο αριστερό μέρος της προσκοπικής στολής.
Γάμος Θανάση κ Λένας, δίπλα του ο πατέρας του Νικόλαος, αν δεν τον ήξερες νόμιζες ότι ήταν ο Χαρίλαος Φλωράκης, οταν ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος ζητούσε πρόσωπα που μοιάζουν σε έλληνες πολιτικούς για την ταινία του ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ Κ ΜΙΑ ΜΕΡΑ το πρότεινα στον Θανάση και αρνήθηκε ευγενικά
Τα επόμενα χρόνια θα αναλάμβανε το πηδάλιο του προσκοπισμού της Βέροιας. Η μοίρα το έφερε να συνδεθώ με ακατάλυτη πολύχρονη φιλία με τον Θανάση Στάντζο, τον Κάστορα του βεροιώτικου προσκοπισμού, δεθήκαμε και ζήσαμε τα επόμενα χρόνια αμέτρητες στιγμές χαράς και λύπης. Την άνοιξη του 1978 μόλις είχε απολυθεί από την αεροπορία και είχε αναλάβει αρχηγός του 3ου Συστήματος Δασοπροσκόπων που στεγάζονταν σε ημιυπόγειο της οδού Σκρά. Λίγο αργότερα με δαπάνες της Ένωσης Παλαιών Προσκόπων Βέροιας αγοράσθηκε, επί αρχηγίας Στάντζου η σημερινή εστία στην οδό Μπιζανίου.
Στο 3ο Σύστημα αρχηγός ήταν παλαιότερα ο κουρέας Σταύρος Τενεκετζίδης, ενώ στην παρέα του δυνατού σε άμιλλα συστήματος ήταν ο Νίκος κ Βασίλης Ουσουλτζόγλου , o Aλέκος και ο Νίκος Καραμανλίδης, ο Νίκος κ Παναγιώτης Πρατσολάκης, ο Μάνος Λάμπρογλου, ο Νίκος Μανούδης, ο Κώστας Στεργιόπουλος, ο Μπάμπης Παπαδόπουλος, ο Γιώργος και ο Βαγγέλης Μπεμπέτσος, ο Νίκος Νούλας , ο Κώστας Βουζουλίδης, ο Αλέκος Ψώνης, ο Τηλέμαχος Χατζάκης, ο Γιάννης Πειρουνάκης, ο Γιώργος κ ο Βασίλης Τενεκετζίδης και πολλοί άλλοι. Ο Θανάσης είχε υπαρχηγό του τον Κώστα Στεργιόπουλο (Κάμελοτ). Ήταν τέτοιος ο ανταγωνισμός με τα άλλα συστήματα (5ο Σύστημα Κόγκας, Μεταλλίδης, Πανανόπουλος, Αδάμος Πάπαρης κα, 1ο Σύστημα Τελλίδης, Κανελλίδης, Κούτρας, Λαμπίδης, Καπετανάκης, Τζατζάρης ) ώστε υπήρξαν τάσεις απόσχισης και μάλιστα διεκδικούσαν τον τίτλο δικής τους Τοπικής Εφορείας, του Πράσινου Κήπου, δηλαδή ένα είδος κράτους εν κράτει μέσα στον βεροιώτικο προσκοπισμό.
Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΤΑΝΤΖΟΣ ΤΙΜΑΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΓΥΡΟ ΦΟΙΝΙΚΑ
Στον Πράσινο Κήπο γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Θανάσης Στάντζος το κτίσμα του οποίου λειτούργησε και σαν δημοτικό σχολείο, εκεί έβγαλε το δημοτικό ο Κάστορας, ( το προσκοπικό όνομα του Θανάση), που έμελε να κάνει σπίτι του τα επόμενα χρόνια το δάσος της Καστανιάς. Τελειώνοντας το εξατάξιο Γυμνάσιο ο Θανάσης φοίτησε στις σχολές Ωμεγα ως μηχανικός αεροσκαφών δουλεύοντας παράλληλα αλλά και εργαζομένος σε εστιατόριο συγγενούς του πατέρα του ως τραπεζοκόμος και υπάλληλος γενικών καθηκόντων. Μετά την αποφοίτηση του στρατεύτηκε και υπηρέτησε επί 28 μηνες στην Αεροπορία στην 111 Πτέρυγα Μάχης στην Ν. Αγχίαλο ως μηχανικός σκάφους (όχι κινητήρων). Η περιδιάβαση στις αεροπορικές ενασχολήσεις οφείλεται στο ότι ο Θανάσης από μικρός είχε κλίση στα αεροπλάνα που εκδηλωνόταν με επίπονες δημιουργίες στον αερομοντελισμό στον οποίο έχει διαθέσει χρόνο και χρήματα από τα μικρά έσοδα του για τα δεδομένα της εποχής. Μετά την θητεία του εργάστηκε σε συνεταιρισμούς , σε σούπερ μάρκετ και στην συνέχεια λειτούργησε ο ίδιος επιχείρηση εμπορίας λιπαντικών στην οδό Τρεμπεσίνας απέναντι από το 6ο Δημοτικό σχολείο.
ΕΛΕΝΙΤΣΑ ΣΤΑΝΤΖΟΥ 1987-1996
Ο οξύς ανταγωνισμός είχε ως αποτέλεσμα το κλείσιμο της επιχείρησης . Όμως τον θυμόμαστε να εργάζεται στο πρακτορείο εφημερίδων Μήτσιου στην Βενιζέλου αλλά και σε ένα σύγχρονο βιβλιοπωλείο στέκι των διανοούμενων της μεταπολιτευτικής Βέροιας στο ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ στην οδό Καρακωστή, του Σάββα Αληχανίδη, ο οποίος ουσιαστικά του είχε δώσει πλήρη ελευθερία πρωτοβουλιών και δούλευε το βιβλιοπωλείο αντ’ αυτού. Η εργασιακή του διαδρομή θα σταθεροποιηθεί όταν προσλαμβάνεται στη ΔΕΤΟΠΟΚΑ του Δήμου Βέροιας, αφού πλέον είχε σταθερή επαφή με τους αμέτρητους φίλους συμμαθητές του, προσκόπους, γονείς παιδιών για θέματα πολιτισμού, μουσικής παιδείας, θεατρικών παραστάσεων, συναυλιών και δεν ζούσε πια με την αγωνία της ιδιωτικής εργασίας και εξυπηρέτησης.
Ο πατέρας του Νίκος Στάντζος ήρθε το 1922 σε ηλικία 2 ετών από την Σύλλη του Ικονίου. Οι παππούδες του Θανάση ο Ιωάννης γεννήθηκε στο Ικόνιο κ η γιαγιά του Σάρα κατάγονταν επίσης από την Συλλη .
Η μητέρα του Βηθλεέμ μοναχοκόρη γεννήθηκε στα Σέρβια Κοζάνης. Ο Θανάσης έχει έναν μεγαλύτερο αδελφό τον Πρόδρομο Στέργιο δυναμικό στέλεχος της Εθνικής Τραπέζης. Ο Θανάσης λόγω ηλικίας και ταμπεραμέντου ήταν πολύ κοντά στην δική μας γενιά. Εξέφραζε το νεότερο κύμα του προσκοπισμού. Σύγχρονα τυπικά και συνθήματα στο σύστημα, δημοτική γραφή κ γλώσσα, σχεδιασμούς, συγκεντρώσεις σε καινούργιο στυλ στα καθήκοντα του.
Είχε μόνιμα στον πίνακα ανακοινώσεων την φράση Ο ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ , αλλά και το ΜΕ ΠΟΡΔΕΣ ΑΥΓΑ ΔΕΝ ΒΑΦΟΝΤΑΙ. Ήταν η εποχή που το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων βγαίνοντας από μια εξ ορισμού συντηρητική πορεία παράδοσης και τυπικού, έψαχνε εναγώνια να στηριχθεί σε στελέχη που έφερναν το νέο πνεύμα της ανανέωσης των αιρετών δημοκρατικών διαδικασιών και όχι καθορισμών από την ιεραρχία.
ΛΕΥΚΩΣΙΑ Θ.ΣΤΑΝΤΖΟΣ ΛΟΙΖΟΣ ΑΔΑΜΙΔΗΣ
Έτσι για να γίνει Τοπικός Έφορος το 1986 ο Θανάσης αναγκασθήκαμε οι περισσότεροι βαθμοφόροι της Τοπικής Εφορείας, χρησιμοποιώντας υπογραφές και κείμενο γραμμένο στην μικρή μου γραφομηχανή και την ορμή του Μιχάλη Αδαλόγλου, να τον «επιβάλλουμε» στα ανώτερα κλιμάκια που φοβόταν το νεανικό και επαναστατικό σφρίγος του Κάστορα για να του ανατεθούν καθήκοντα Τοπικού Εφόρου. Ναι μεν εξελέγη με ορισμό από την ιεραρχία , αλλά τον επέβαλε η βάση των βαθμοφόρων της Βέροιας. Κάθε διαφωνία δεκτή, αλλά αυτή είναι η αλήθεια, αλλά και βέβαιο, ότι μετά τον Σπύρο Τελλίδη, ο Θανάσης Στάντζος είναι ο κύριος σπόνδυλος στην αρθρωτή ιστορία του νεώτερου βεροιώτικου προσκοπισμού ως τοπικός, περιφερειακός έφορος και πρόεδρος της Ένωσης Παλαιών Προσκόπων.
Έτσι με την πρωτοποριακή κραυγή-ιαχή «Και στην Γαλλία έτσι γίνεται, το ύφασμα είναι τέτοιο» που ηχούσε λίγο μετά το 1982 στην παρέα μας, ο Θανάσης από το 1986 και μετά έφερε την Τοπική Εφορεία που τότε φιλοξενούνταν από την ενορία του Αη Γιάννη Ελεήμονα στην οδό Προφήτου Ηλία, σε πολύ υψηλά επίπεδα δράσεων. Κάθε απόγευμα σχεδόν το ρετιρέ της Προφήτου Ηλία 13 έσφυζε από ζωή βαθμοφόρων.
Με ιδιαίτερη ευαισθησία στον εθελοντισμό για το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, Κάστορας γαρ, επί θητείας του ο βεροιώτικος προσκοπισμός με ενθάρρυνση του Κάστορα, διοργάνωσε μεγάλες κατασκηνωτικές δράσεις στο Φλαμπουράρι στην καρδιά της Πίνδου, στα Γρεβενά, στην Μεταμόρφωση Χαλκιδικής, στην Σαρακατσάνα , στην Ζαγκραντένια της Δράμας (Παρθένο Δάσος) , στην Μπάρα Σελίου, κινητή κατασκήνωση στο Βέρμιο (Αράπης), με αποκορύφωμα την συμμετοχή στο EUROFOLK 1989 στην Βόρεια Ιταλία, στις ιταλικές Άλπεις, στο Τρεβίζο, στην βίλα CACORNARO, όταν ακόμη το ιντερνέτ ήταν σε πρωτόλεια οργάνωση, όλα γίνονταν με fax και τηλεφωνία.
1981 ΣΤΑΝΤΖΟΣ-ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΩΚΑΣ-ΕΥΘΥΜΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ , Θ. ΑΛΔΑΚΟΣ, ΜΑΝ.ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ
Παντρεμένος με την Λένα Καζαντζίδου του αγρότη Παναγιώτη, υπάλληλο στην ΑΓΡΕΞ και στην Διεύθυνση Γεωργίας έφεραν στον κόσμο δύο παιδιά τον Νίκο, γεννημένο το 1980 και την Ελένη το 1987. Δοσμένη όλη η οικογένεια ψυχή τε και σώματι στον προσκοπισμό, ( όλη όχι, αφού η Λένα στέκεται από μακριά και αγαπημένα αφού οι φήμες λένε ότι δεν έχει κοιμηθεί ούτε μια νύκτα στην Κατασκήνωση-έχει όμως ετοιμάσει εκατοντάδες φορές σακίδια και εξοπλισμό για τους υπόλοιπους) ο Νίκος ανήλθε όλη την προσκοπική τάξη, λυκόπουλο, πρόσκοπος, ανιχνευτής, Πρόσκοπος Εθνους, βαθμοφόρος στο ΣΕΠ.
Ο Νίκος μεγαλωμένος στην προσκοπική σκιά του Θανάση, σωστό καστοράκι σπούδασε Περιβαλλοντικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Μπράιτον και έκανε μεταπτυχιακές του σπουδές στη Διαχείριση της Κλιματικής Αλλαγής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Από το 2007 δραστηριοποιείται επαγγελματικά στην Ασία με κύριο αντικείμενο την περιβαλλοντική διαχείριση (Μαλαισία, Ιαπωνία, Ινδονησία, Κίνα, Σιγκαπούρη). Στην Κίνα ταξίδεψε για πρώτη φορά το 2008 και την περίοδο 2012-2017 έζησε και εργάστηκε στο Πεκίνο. Εκεί παντρεύθηκε την Σισυ (Αναστασία), πρόκειται για εξαιρετικού ήθους συνεργάτη και στέλεχος του βεροιώτικου προσκοπισμού. Η μοίρα όμως έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι στον Κάστορα, τον χαλύβδωσε και τον έκανε δυνατό βασιλιά του δάσους της Καστανιάς μέσα σε μια μέρα, όταν από ένα τραγικό παιχνίδι του ποδήλατου της Λένας, στα τέλη Αυγούστου του 1996 έχασε το λυκόπουλο αγγελούδι του σε ηλικία 9 μόλις ετών, λίγες μέρες μόνο μετά το τέλος της κατασκήνωσης λυκοπούλων Βέροιας στην Καστανιά. Όχι μόνο συγκυριακά της κέρασα τα τελευταία γαριδάκια στο καφενείο του χωριού την Κυριακή στην κατασκήνωση πριν φύγει χαϊδεύοντας τα κόκκινα μαλλιά της, αλλά επί 7 περίπου ημέρες στην εντατική του Γεννηματάς παραφυλούσαμε την πόρτα του ορόφου μαζί με τον Μάκο για να έρθει το καλό νέο που δεν ήρθε ποτέ.
ΤΖΑΜΠΟΡΕΤΟ 1987 ΚΑΣΤΑΝΙΑ ΚΙΗΜΙΚΗ ΝΙΚΗ, ΑΚΗΣ ΚΙΟΣΕΟΓΛΟΥ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΔΑΛΟΓΛΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΟΛΙΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΤΑΝΤΖΟΣ
Ο Κάστορας που ταξίδεψε τα παιδιά της Βέροιας σε Ελλάδα και εξωτερικό, σε ανατολή και δύση σε νότο και βοριά, σε βουνά και λαγκάδια, σε λίμνες και ποτάμια δοκιμάστηκε δυνατά από την ζωή ξεπροβοδώντας το αγγελούδι του στην Αγια Ανάργυρη. Στιγμές αρχαίου δράματος, μόλις είχε αναλάβει ιερέας ο Γεώργιος Χρυσοστόμου και ανέλαβε τον δύσκολο ρόλο να ιερουργήσει στην κηδεία της Ελενίτσας. Όπως ο Κωστής Παλαμάς χάνοντας τον 4 χρονο Αλκη, διαπίστωσε
« τι αβάσταχτος ο πόνος για τον πατέρα τι μεταλλείο για τον ποιητή» για να μας παραδώσει αμέσως μετά τον εξαίσιο «Τάφο» έτσι και ο Κάστορας από την επόμενη μέρα εγκαταβίωσε στην Καστανιά και μετέτρεψε την Καστανιά των Προσκόπων σε μοναστήρι ζωής, η κατασκήνωση των προσκόπων έκτοτε μεταμορφώθηκε αφού αποτέλεσε το ψυχικό και σωματικό εργαστήρι του Κάστορα για τα επόμενα χρόνια μετατρέποντας το σε στολίδι του ελληνικού προσκοπισμού, με έργα υποδομών, περιβάλλοντος, λειτουργικής διαβίωσης, εργαστήρι ξυλείας, βαφών, επιστρώσεων, κυβόλιθων, δασικών κατασκευών, πανηγύρι ζωής ανηλίκων και εφήβων παραδίδοντας το στην επόμενη γενιά προσκόπων πολύ καλύτερο από ότι το βρήκε. Το Talbot ευθύς μόλις φορτώνονταν εργαλεία, καροτσάκια, τσιμέντα, οικοδομικά, ξεκινούσε μόνο του για την ανηφόρα της Καστανιάς.
ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ EUROFOLK 1989 ΣΤΑΝΤΖΟΣ -ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΔΗΣ
Εκεί παρέα με την μικρή του κόρη, θαμμένη λίγα μέτρα πιο κάτω στο κοιμητήριο του χωριού, ο Θανάσης πήρε δύναμη, έγινε ένας πραγματικός Κάστορας. Δεν είναι ψέμα ότι συνωμότησε με τους μυοξούς του δάσους, που άκουσαν τον καημό του και το βουβό κλάμα, ήρθαν και φώλιασαν στο τολ βρίσκοντας θαλπωρή, κάνοντας τον παρέα στην μοναξιά της εργασίας, αλλά συμφώνησε και με τα πουλιά του λόγγου, φτιάχνοντας τους ξύλινες φωλιές για να βρίσκουν στέγη στα κλαδιά τους.
Με πενιχρά έσοδα και την βοήθεια των αείμνηστων Κατίνας Πολυζωίδου, Μίμη Τσιτιρίδη, αλλά και πολλών άλλων εν ζωή ανώνυμων βεροιωτών που γνώρισαν τον Θανάση και αναγνώρισαν το έργο του στην Καστανιά και τον βοήθησαν, έδωσε ζωή στα ξύλα, στα σίδερα και στα χρώματα ώστε σήμερα να έχουμε ένα ωραίο κατασκηνωτικό κέντρο δίπλα στην Σουμελά, με πολύχρονη, άοκνη εργασία με μεράκι και αγάπη για το παιδί.
ΦΩΛΙΕΣ ΠΟΥΛΙΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΘΑΝΑΣΗ ΣΤΑΝΤΖΟΥ
Παρέδωσε στους νεώτερους προσκόπους έργο ζωής, παρέδωσε καρδιά και ψυχή συντετριμμένη και ταπεινωμένη στο ΠΑΙΔΙ. Γιατί ο Θανάσης έχει καρδιά παιδιού και χαίρεται να παίζει με τα μικρά λυκόπουλα, όπως είναι οι παλιοί πρόσκοποι που ένα βράδυ κάλεσαν τον δήμαρχο Γιάννη Χασιώτη στην Καστανιά για να τα πουν αλλά του κρύβαν το τσίπουρο, δεν άντεξε ο Θανάσης και έφερε δικό του καλά κρυμμένο για τον δήμαρχο , γιατί ήταν φιλοξενούμενος του. ‘Οταν ανέλαβε την διαχείριση υλικού της πανελλήνιας δράσης προσκόπων στον Παρνασσό πριν 20 χρόνια, οι έλληνες πρόσκοποι γνώρισαν την παροιμιώδη τάξη και την επιμέλεια της διαχείρισης των υλικών που διαχειρίζεται υποδειγματικά, τα εργαστήρια του όπου και αν δούλεψε έχουν τάξη ιατρικού χειρουργείου, έτσι όταν κάποτε χάλασε η ιδιωτική σκηνή μου και θέλησα να πετάξω τα εξαρτήματα της, τα κράτησε και τα χρησιμοποίησε δημιουργικά σε άλλη ευκαιρία στην Καστανιά- από τότε όλο μου το κτυπάει.
Στην πόλη της Βέροιας οι πολίτες , οι υπηρεσίες, οι θεσμοί, όταν ακούν την λέξη πρόσκοπος, προστρέχουν στον Σούλη, έστω και αν τώρα πια στην 7η δεκαετία της ζωής του δεν έχει ενεργή εντολή προσκοπικού έργου. Με τις πετυχημένες βραδιές τσίπουρου στην στρατιωτική λέσχη επί σειρά ετών, πέτυχε τον εξοπλισμό εθελοντικών φορέων και οργανώσεων της πόλης με ηλεκτρικό εξοπλισμό. Όμως αν υπάρχει προσκοπική αλήθεια και δικαιοσύνη, το Ίδρυμα των Προσκόπων αλλά και οι βεροιώτες πρόσκοποι θα πρέπει να του παραχωρήσουν ισόβια πρόσβαση στην Καστανιά με ένα δωμάτιο ή αίθουσα στο όνομα του, αφού πρόκειται για εγκαταστάσεις που συντηρήθηκαν, αναδείχθηκαν και ανακαινίσθηκαν με τα χέρια του. Είναι δύσκολο σε κρίσιμες στιγμές για τον εθελοντισμό, να βρεθεί όχι ισάξιος γιατί αυτό είναι αδύνατο, αλλά ένας αντικαταστάτης που να λατρέψει και να δουλέψει στο κατασκηνωτικό κέντρο, το οποίο για να παραμείνει στα επίπεδα αυτά μέσα στο δάσος και στην φθορά θέλει τρέλα, αυταπάρνηση, συνεχή φροντίδα και δουλειά υποδομών.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
Η απονομή στον Θανάση Στάντζο στις 11.10. 2019 του Αργυρού Φοίνικα, της ανώτερης προσκοπικής διάκρισης, από τον Πρόεδρο του Ιδρύματος σε μια κατάμεστη αίθουσα στον Παύλειο Πολιτιστικό Κέντρο νομίζω ότι ήταν αυτονόητη υποχρέωση του ελληνικού προσκοπισμού, πράξη αναγνώρισης της προσφοράς του στον προσκοπισμό και στο ΠΑΙΔΙ. Εκείνο το βράδυ εκατοντάδες πολίτες της Βέροιας με την παρουσία τους αναγνώρισαν το έργο του Θανάση, ενώ διακεκριμένοι καλεσμένοι, μίλησαν για τον τιμώμενο και για τις υπηρεσίες που πρόσφερε στην προσκοπική κοινότητα παρουσία των Αρχών. Το συναίσθημα που κυριαρχούσε ήταν η συγκίνηση και η περηφάνια για τον «Κάστορα» του Προσκοπισμού. Οι μυοξοί , οι σκίουροι, τα ζώα του λόγγου του Βερμίου χαμογελούν και χαιρετούν τον Κάστορα της Καστανιάς και τον περιμένουν ξανά στην παρέα τους στο δάσος. Άλλωστε «και στην Γαλλία έτσι γίνεται, το ύφασμα είναι τέτοιο!»
ΥΓ Μυωξος: Ο μυωξός (Myoxus), ονομάζεται και μπλούχος, πελέχι, σπλήχος, ποντικοσκίουρος ανήκει στο γένος των τρωκτικών της οικογένειας των μυωξιδών.
Οι μυωξοί ζουν σε δάση και οπωρώνες, τόσο στα πεδινά, όσο και στα ορεινά. Συναντάται στις κουφάλες των δέντρων, τις οποίες καλύπτει με χόρτα ή κλαδιά. Ωστόσο, μπορεί να τον δείτε και σε σχισμές ανάμεσα σε βράχους, σε ρίζες δέντρων ή σωρούς από φύλλα στην Καστανιά
