Ξημερώνει στην Ι Μονή Ξενοφώντος στο Αγιο Ορος, καλοκαίρι 2019, ο κύπριος ηλικωμένος προσκυνητής στο ξύλινο μπαλκόνι πάνω στη θάλασσα μονολογεί: «Εχειν πούσιν» Τον ρωτώ, είστε ναυτικός , (Καρκαβίτσα μου θύμισε), όχι μου απαντά «εμείς οι πρόσκοποι στην Κύπρον την θαλασσινή υγρασία την λέμεν πούσιν». Εγώ είμαι πρόσκοπος στην Βέροια του απαντώ για να με ρωτήσει τότε «Γνωρίζετε τον Σπύρον Τελλίδην;»
Γιατί ούτε στην Κύπρο άφησε προσκοπική πέτρα ασήκωτη ο Αρχηγός. Από την σειρά αυτή των προσκοπικών δημοσιευμάτων δεν θα μπορούσα να παραλείψω την παρουσίαση του ΣΠΥΡΟΥ ΤΕΛΛΙΔΗ, του αρχηγού μου (και βέβαια πολλών άλλων βεροιέων) στο 1ο Σύστημα Προσκόπων Βέροιας, στη συνέχεια Τοπικό Έφορο Βέροιας, Περιφερειακό Έφορο Ημαθίας και Πρόεδρο της Ένωσης Παλαιών Προσκόπων για πολλά χρόνια. Ένας πανάξιος Αργυρός Φοίνικας από αυτούς που λάμπουν παντοτινά κι φωτίζουν τους γύρω τους. Συνεπής στην μοναχική του πορεία, αντιλαμβανόμενος ότι θα καταπιανόμουν και με αυτόν, πριν από λίγες ημέρες μου ζήτησε επιτακτικά να μην δημοσιεύσω τίποτε που να τον αφορά. Όμως δεν μπορώ παρά να παρακούσω τον αρχηγό, κινούμενος από συναισθήματα καθήκοντος και τιμής.
Απονομή ΜΕΤΑΛΛΙΟΥ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΒΕΡΟΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ Γ.ΔΗΜΟΠΟΥΛΟ Κ Τ.ΦΕΛΛΟΠΟΥΛΟ
Γεννήθηκε το 1944 στην Βέροια, μεγάλωσε στην γειτονιά του 6ου Σχολείου, με μικρασιάτικη καταγωγή. Η μητέρα του αείμνηστη Ελένη μαγείρισσα στις κατασκηνώσεις της πρόνοιας στην Αγία Τριάδα Νάουσας μετά τον πόλεμο. Δύσκολα χρόνια μεταπολεμικά . Ο Σπύρος αποφοίτησε από την Τεχνική Σχολή του ΟΤΕ . Ο Σπύρος είναι ο απόλυτος πρόσκοπος. Το πρότυπο του Προσκόπου που περιγράφει το προσκοπικό εγκόλπιο.
Αυστηρός και ασυμβίβαστος με τον εαυτό του αλλά και με τους άλλους γύρω του. Ο Σπύρος είναι υπόδειγμα πολίτη, που σέβεται και πειθαρχεί στους νόμους και τους κανόνες της πολιτείας ακόμη και αν είναι άδικοι, δεν βλάπτει αλλά προστατεύει το περιβάλλον, δεν ψάχνει παραθυράκια στις επιλογές της ζωής. Θυμάται όσους τον βοήθησαν και βοηθά τον ανήμπορο διακριτικά Ενθυμούμαι την μάταιη προσπάθεια του να πείσει τις δικαστικές και δημοτικές αρχές της Βέροιας να περιθάλψουν άστεγη γυναίκα που επί μήνες κοιμόταν στα αστικά της Βέροιας, δίχως να ενδιαφέρεται κανείς για αυτήν. Έβαζε πάντοτε στόχους στις πρωτοβουλίες του, έθετε ψηλά τον πήχη των στόχων αυτών με αποτέλεσμα όσοι συνεργάτες δεν μπορούσαν να τον ακολουθήσουν στην μοναχική του πορεία και αποχωρούσαν.
Το 1966 ήταν 22 χρονών και στην Θεσσαλονίκη πραγματοποιούνταν η Regata, η Διεθνής Ναυτοπροσκοπική Συνάντηση, στην Βάση των Ναυτοπροσκόπων στην Νέα Κρήνη Θεσσαλονίκης η οποία προσέλκυε όλο τον γνωστό προσκοπισμό, είτε στις δράσεις της, είτε στις υπηρεσίες εξυπηρέτησης. Εκεί πρωτοδημιουργήθηκαν οι συζητήσεις για την δημιουργία του 19ου Συστήματος Αεροπροσκόπων Θεσσαλονίκης και ανάμεσα στους πρώτους βαθμοφόρους που ανέλαβαν το εγχείρημα ήταν ο Άκης Αποσιάδης, ο Σπύρος Τελλίδης και ο Μάρκος Παπάζογλου.
Το 19ο Σύστημα Αεροπροσκόπων
«στεγάστηκε» σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο ιδιοκτησίας Τερκενλή που έβγαινε
δίπλα στο Ζαχαροπλαστείο ΗΒΗ (Βασ. Όλγας, έναντι κινηματογράφου ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ) και
στην οδό Γραβιάς. Οι πρωτεργάτες ξόδεψαν άπειρες ώρες εθελοντικής προσφοράς για
να καταστήσουν το ερείπιο «κατοικήσιμο» και να οργανώσουν την πρώτη Αγέλη
Λυκοπούλων με Αρχηγό τον Βεροιώτη Σπύρο Τελλίδη και υπαρχηγό τον Μάρκο
Παπάζογλου. Ατέλειωτες νύχτες ξόδευε ο
Σπύρος Τελλίδης, μαζί με τους Μιχαηλίδη, Κουρμπέτη ,
Τζήκο Μπενβενίστε στο Σύστημα και μετά πήγαιναν με τα πόδια για μπιφτέκι στην Αγία Τριάδα. Και τα καλοκαίρια με επικεφαλής τον Σπύρο
Τελλίδη, που ήταν και ο μόνος οικονομικά ανεξάρτητος, αφού ήδη εργαζόταν ως
τεχνικός υπάλληλος του ΟΤΕ, και είχε
δίπλωμα οδήγησης, βρίσκονταν σε προσφορά υπηρεσίας στο στήσιμο των
κατασκηνώσεων του Σώματος Ελληνίδων Οδηγών Θεσσαλονίκης στην Μεταμόρφωση
Χαλκιδικής. Μια ζωή γεμάτη συνεχή-πυκνή
προσφορά στην νεολαία. Αργότερα το 1969,
ο Σπύρος Τελλίδης ανέλαβε Αρχηγός Συστήματος του 19ου Συστήματος Αεροπροσκόπων
Αναλήψεως.
Τότε συμμετείχε και στην εκστρατεία εξάπλωσης του προσκοπισμού στην Ανατολική Θεσσαλονίκη, με επισκέψεις στο χωριό Άγιος Αντώνιος στην κοιλάδα του Ανθεμούντα. Η προσφορά του Σπύρου Τελλίδη στον Προσκοπισμό της Θεσσαλονίκης ολοκληρώθηκε με την μετάθεσή του στον ΟΤΕ της Βεροίας. Και τότε άρχισε η όσμωση του προσκοπισμού της Βεροίας με στελέχη του προσκοπισμού της Θεσσαλονίκης, στην προσκοπική εκπαίδευση, στα Τζαμπορέττο, στις κατασκηνώσεις. Με Τοπικό Εφορο τον Τάσο Φελλόπουλο, με τον οποίο κράτησε στενή αγαπητική σχέση αναγνώρισης και σεβασμού εως τον θάνατο του , αλλά και με τον Παύλο Πυρινό. Αλλά αυτά τα ξέρουν πολύ καλά οι παλαιότεροι πρόσκοποι της Βεροίας. Τον Σπύρο τον γνώρισα το 1977 ως αρχηγό συστήματος .
Όταν έμπαινε στο σύστημα στον ημιόροφο του Μεγάρου Ζώκου, όλοι πεταγόμασταν όρθιοι και χαιρετούσαμε με προσήλωση. Σήμερα στην παρέα των βαθμοφόρων δεν καταλαβαίνεις ποιος είναι ο αρχηγός και ποιος ο νέος βαθμοφόρος. Είχε υπαρχηγό του τον δικηγόρο φανατικό αεροπρόσκοπο αείμνηστο Τάσο Κανελλίδη και συνεργάτες του τον Μανόλη Κούτρα, τον μηχανικό σήμερα Ακέλα Γιάννη Λαμπίδη, τον Αντώνη Μαρμαρά, τον Παναγιώτη Καπετανάκη, τον Θανάση Τζιατζιάρη , έρχονταν πάντοτε με σημειώσεις, αναλύσεις, οργανωμένος, πληροφορημένος, δικτυωμένος με διαρκείς ενημερώσεις των ανακοινώσεων των κλιμακίων που υπηρέτησε. Μικρασιάτικης καταγωγής, , αδελφός του είναι ο Δημήτρη Τελλίδη ο οποίος ασχολείται ενεργά με τον Σύλλογο Μικρασιατών. Παντρεύτηκε την αείμνηστη Φωτεινή η οποία ήταν υπάλληλος των δικαστηρίων της Βέροιας και απέκτησε 2 κόρες, την φιλόλογο Ελένη και την Δήμητρα ,τις οποίες ενέταξε στον Οδηγισμό.
Τελλίδης - Φελλόπουλος - Χαχάκης
Ο Σπύρος πέρασε ως πρόσκοπος όχι μόνο από την Θεσσαλονίκη αλλά και από πόλεις της Μακεδονίας που υπηρέτησε στον στρατό αλλά και ως τεχνικός του ΟΤΕ. Το τεχνικό τμήμα του ΟΤΕ, απέναντι από το σημερινό Δημαρχείο για πολλά χρόνια ήταν σημείο προσκοπικής αναφοράς .Οι στιγμές μας πολλές κοινές και δυνατές. Σταχυολογώ: Διοργάνωσε την εκδρομή του 1ου Συστήματος στην Κύπρο τον Σεπτέμβριο του 1979, σε συνεργασία με τους προσκόπους της Κύπρου, ταξίδι από το οποίο προέκυψε μια σχέση ζωής δυνατή με τον αείμνηστο μετέπειτα πρόεδρο του Σώματος Προσκόπων Κύπρου Λοίζο Αδαμίδη, έναν φλογερό και άφοβο πατριώτη της Μεγαλονήσου. Επισκεφθήκαμε το Προεδρικό Μέγαρο όπου μας δέχθηκε η αείμνηστη βεροιώτισα σύζυγος του Προέδρου, Ερασμία Κυπριανού-Παπαθεοκλήτου. Διαβήκαμε με ένα στρατιωτικό λεωφορείο όλη την ελεύθερη Κύπρο, μαζί με τους Σωκράτη Κιοσέογλου, Νίκο Ιωσηφίδη, Κώστα Γεωργιάδη, τον Μιχάλη Αδαλόγλου, τον νιόπαντρο τότε Θανάση Στάντζο, τον Νίκο Τρυγώνη, τον Ευθύμη Αντωνιάδη, τον Δημήτρη Χατζησαράντη, αλλά και τον σημερινό Δήμαρχο Κώστα Βοργιαζίδη, που συνόδευε την θεία του Μαρίκα Λαζαρίδου κοντά μας ήταν και η αείμνηστη Φούλα Αργυριάδου και άλλες κυρίες της Βέροιας, μαζί και η αείμνηστη Φωτούλα. Γέλια και τραγούδια κάθε βράδυ σε όλα τα μοναστήρια της ελεύθερης Κύπρου.
Όλα αυτά σχεδιασμένα από τον Σπύρο. Δυνατές στιγμές με κατάθεση στεφάνου στον Τάφο του Μακάριου στον Κύκκο, την Χρυσοραγιάτισσα, την Μονή Αγίου Νεοφύτου, το Θρονί, με δάκρυ και συγκίνηση στα Φυλακισμένα Μνήματα, με γέλια στην Ζυθοποιία ΚΕΟ. Τραγουδούσαμε « Ελα κορού να δούμε τα όμορφα σου μάτια» Παρουσιάσεις στην συνέχεια των ωραίων στιγμών στην Βέροια, Έδεσσα, Θεσσαλονίκη. Αλλά και πολλαπλή ενεργή συμμετοχή ως επιτελείο σε πολλές Κατασκηνώσεις Προσφοράς και Υπηρεσίας, στην Αγία Φωτεινή στην Συνεργασία 84, στην πανελλήνια ΦΙΛΙΑ 85, σε Πανελλήνια Τζάμπορη, με Διεθνείς Συμμετοχές στο EUROFOLK. Aρχηγός της Δράσης προσφοράς υπηρεσίας του Κλάδου Ανιχνευτών στην Φλώρινα στο Κρατερό σε συνεργασία με την εταιρεία ΜΗΧΑΝΙΚΗ του Π.Εμφιετζόγλου αλλά και στο Μπέλλες.
Αρχηγός Κλάδου Ανιχνευτών Μακεδονίας Θράκης. Ο
Τελλίδης τιμά και χαίρεται που φορά την
προσκοπική στολή και δείχνει την χαρά του αυτή με κάθε τρόπο. Την δεκαετία του
1980, αποδέχθηκε και πρώτος σε ηλικία σχεδόν 50 ετών παρήλασε μαζί μας ως
Τοπικός Εφορος στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Εφευρετικός πρόσκοπος το 1990 μας συνεπήρε για
άλλη μια φορά, τόλμησε μετά την πτώση του καθεστώτος Αλία-Χότζα και το ρίξιμο των ηλεκτροφόρων καλωδίων στα
σύνορα της Αλβανίας και έβαλε μερικά επιβατικά παλαιών προσκόπων στην σειρά και τα φόρτωσε μεταλλικά
εκκλησάκια για να τα τοποθετήσουμε στην Βόρεια Ηπειρο. Ετσι με αφορμή την
πανελλήνια συνάντηση παλιών προσκόπων στην Φλώρινα, εισήλθαμε στην Αλβανία στην
Κορυτσά, στο Πόγραδετς, σε σπίτια βορειοηπειρωτών, με την συγκίνηση να φθάνει
στα ύψη, και τον αείμνηστο δάσκαλο Μέρκο Κούτρα να κλαίει γοερά στο πεδίο της
μάχης του Πόγραδετς. Να θυμηθώ τον Ιούλιο του 1981 στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής:
Φελλόπουλος - Τελλίδης - Βαρακλής - Δημόπουλος
Κατασκήνωση στο ανάθεμα, μέσα στα τσαΐρια και τις πλαγιές των λόφων, σε αδιαμόρφωτους χώρους και μεταφορά αντισκήνων από Καστανιά, με πρωτόγονες συνθήκες. Συνθήκες δύσκολες αλλά στιγμές αξέχαστες, να ημερέψουμε το περιβάλλον τις πρώτες μέρες , αλλά και αμέσως μετά να τρέξουμε στην μεγάλη φωτιά που ξέσπασε στο βουνό και μαίνονταν γύρω μας. Το σημερινά survivor είναι αθύρματα μπροστά σε αυτά που μας επιφύλαξε και οργάνωνε ο αρχηγός. Με τον ασύρματο , τον τηλεβόα του Βλαχόπουλου, μια πετσέτα στην μέση και φτυάρια στην μάχη της φωτιάς δίπλα στους δασοπυροσβέστες. Εκεί για πρώτη φορά έγινε πυρά λήξης με φανούς θυέλλης και «αστα τα μαλάκια σου αναστατωμένα». Ατέλειωτες ανιχνευτικές στιγμές, χειμερινής διαβίωσης, όπως στην Μηλιά Πιερίας, 4 ανιχνευτικές κατακτήσεις του Μύτικα στον Ολυμπο, Ανιχνευτική Αμφικτυονία Ολυμπος 1987, προηγουμένως μας οδήγησε το 1982 σε συνεργασία με τον Τηλέμαχο Κανελλίδη τον Αντώνη Αλεβιζάκο και τον Κώστα Μπαζούκη για πρώτη φορά στα βουνά της Μακεδονίας.
Ο Τελλίδης ώθησε και έθισε την γενιά μας στην αγάπη στην φυσιολατρία , στην πεζοπορία, ακολουθώντας κάθε Κυριακή το ορειβατικό τμήμα του ΣΧΟΒ στις εξορμήσεις του με αρχηγό τον παλιό πρόσκοπο Τηλέμαχο Κανελλίδη, στα Τσεκούρια, στο Αι Μπιλί, στο Σινιάτσικο, στον Σκοπό και άλλου παντού. Και λίγο πριν φύγει ο πρωτοπόρος της ορειβασίας χιονοδρομίας στην Βέροια , Τηλέμαχος Καννελίδης, ένα ανοιξιάτικο Κυριακάτικο πρωινό τον τίμησε στην Καστανιά, κάνοντας τον να κλάψει γοερά μπροστά σε όλους μας ενθυμούμενος ο Κανελλίδης όλες τις ωραίες στιγμές που έζησε στον βεροιώτικο προσκοπισμό προπολεμικά αλλά και μετά τον πόλεμο. Να θυμηθώ πως έστησε ανάμεσα στο ΑΙ ΜΠΙΛΙ και την κορφή ΤΣΕΚΟΥΡΙΑ, μεταλλική ταμπέλα με την ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ ΚΑΝΕΛΛΙΔΗ; Έναν παγερό χειμώνα του 1982 νομίζω ήταν, φόρτωσε την προσκοπική μουσική με αρχηγό τον Ασημάκη Δημόπουλο σε ένα παλιό λεωφορείο του ΚΤΕΛ και μαζί με τα παιδιά του 1ου μας πήγε στις παγωμένες Πρέσπες, κοιμηθήκαμε στην χιονισμένη Βίγλα Πισοδερίου , η μουσική παιάνισε και ξύπνησε την ΚΑΣΤΟΡΙΑ και από εκεί δια του χωριού Φιλώτα Εορδαίας, όπου και εκεί υπήρχε προσκοπισμός ξυπνήσαμε τον κόσμο με την προσκοπική μουσική να παιανίζει στους παγωμένους δρόμους του χωριού, φθάσαμε στην Βέροια τραγουδώντας.
Αξίζει να αναφέρω και το ακόλουθο για να δείξω την στόφα του Αρχηγού. Σε προγραμματισμένη Κυριακάτικη εκδρομή της ομάδος με πεζοπορία για το Κωστοχώρι, εμφανισθήκαμε στο ραντεβού στα αστικά, μόνο 3 πρόσκοποι, ο Σωκράτης Κιοσέγλου, ο αείμνηστος Γιώργος Μιχαλόπουλος και ο γράφων. Ε είπαμε θα ματαιωθεί. Και όμως ο αρχηγός ήρθε και μας έδωσε εντολή να ξεκινήσουμε για το Κωστοχώρι μέσω Λιανοβροχίου οι 3 μας. Μπρός ο ένας πίσω ο άλλος στη μέση ο τρίτος. Εμείς σταθήκαμε στο Λιανοβρόχι και κυνηγούσαμε βατράχια, ο Τελλίδης όμως ήταν ήδη στο Κωστοχώρι και μας περίμενε να φθάσουμε μάταια.
ΣΠ.ΤΕΛΛΙΔΗΣ-ΙΟΡΔ.ΡΙΜΠΑΣ
Ως Αρχηγός Συστήματος του 1ου στις Εργατικές Κατοικίες γνώρισε τον προσκοπισμό στους κατοίκους των εργατικών και είχε πρόεδρο της ΕΚΣ τον αείμνηστο μπάρμπα Γιάννη Μπλατσιώτη, με τον οποία ζήσαμε ωραίες στιγμές σε εκδρομές και πεζοπορίες. Δίκαιος, και πολλές φορές απόλυτος πολλες φορές προτίμησε να συγκρουσθεί από το να συμβιβασθεί , αγάπησε και στάθηκε κοντά σε κάθε πρόσκοπο του από όποια οικογένεια και αν προέρχονταν.
Το 1977 οργάνωσε σπουδαία έκθεση φιλοτελισμού στις εργατικές κατοικίες και έφερε στο σύστημα τον Μενέλαο Ψαλτίδη, πρόσκοπο της Μικράς Ασίας. Δίκαια και πανάξια το Ίδρυμα Σώμα Ελλήνων Προσκόπων του απένειμε τον Αργυρό Φοίνικα, ίσως του έπρεπε και κάτι περισσότερο για την τεράστια αφιλοκερδή προσφορά του στον ελληνικό προσκοπισμό για 50 και περισσότερο χρόνια. Αλλα και στην Ενωση Παλαιών Προσκόπων με αυταπάρνηση διοίκησε και κράτησε σε συνοχή τους ατίθασους παλαιους προσκόπους που δεν έχαναν ευκαιρία να παρασπονδήσουν στις διανυκτερεύσεις της Καστανιάς. Καμιά φορά τον παρατηρώ από μακριά τώρα στην8η δεκαετία της ζωής του που συνοδεύει τα εγγόνια του στο προσκοπικό σύστημα και τον καμαρώνω. Γιατί είμαι περήφανος που είναι ο Αρχηγός μου.
