Οι Φαρασιώτες του Πλατέος τίμησαν τον Άγιο τους

Την Τρίτη 12 Ιουλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκου και του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου στο Πλατύ.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἑορτάζουμε καί πανηγυρίζουμε  σήμερα ἕναν ἀπό τούς νεωτέρους ἀλλά καί πιό λαοφιλεῖς ὁσί­ους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἑορτά­ζου­με τόν ὅσιο Παΐσιο, στόν ὁποῖο ἀπό ἐτῶν ἔχουμε ἀφιερώσει τόν περι­καλλῆ αὐτόν ναό, κτισμένο μάλι­στα καί μέ πέτρες πού μεταφέραμε ἀπό τήν πατρίδα του, τά Φάρασα, τήν πα­τρίδα πολλῶν ἀπό σᾶς. 

Καί ἄν ὅλοι οἱ πιστοί εἴμεθα, κατά τόν πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Παῦ­λο, «συμπολῖται τῶν ἁγίων», αὐτό ἰσχύει καί γιά σᾶς, πού ἔχετε μάλιστα τήν ἰδιαίτερη τιμή καί εὐ­λογία νά κατάγεστε πολλοί ἀπό σᾶς ἀπό τόν τόπο ἐκεῖνο, ὁ ὁποῖος ἔδωσε δύο μεγά­λους ἁγί­ους στήν Ἐκκλησία μας, τόν ἅγιο Ἀρ­σένιο τόν Καππαδόκη καί τόν ἅγιο Παΐσιο, νά κατάγεστε ἀπό τά Φάρασα.

Ὅμως ἡ τιμή αὐτή, νά εἴμεθα δηλαδή συμπολίτες τῶν ἁγίων, ἔχει νόημα μόνο ἐάν προσπαθοῦμε νά ὁμοιά­σουμε καί ἐμεῖς τούς ἁγίους πού τιμοῦμε, ἐάν προσπα­θοῦμε νά ὁμοιά­σουμε στή συγκε­κριμένη περίπτωση στόν ὅσιο Παΐ­σιο, τοῦ ὁποίου τή μνήμη ἑορτά­ζουμε σήμερα.

Βεβαίως, ὁ ὅσιος εἶχε πολλά καί ποικίλα χαρίσματα, μέ τά ὁποῖα τόν εἶχε πλουτίσει ὁ Θεός, χάρη στήν ἀγάπη καί τήν ἀπόλυτη ἀφο­σίωσή του σέ Ἐκεῖνον, χαρί­σματα, ὅπως νά γνωρίζει τούς ἀν­θρώπους καί τίς σκέψεις τους, χωρίς νά τούς ἔχει δεῖ ποτέ στή ζωή του καί νά προ­λέγει τί θά συμβεῖ σέ αὐτούς στό μέλλον, ἀλλά καί νά θεραπεύει ἀσθενεῖς καί νά καθοδηγεῖ ψυχές στή σωτηρία. 

Καί ὅλα αὐτά τά ὁποῖα εἶχε ὄχι γιά τόν ἑαυτό του, ὄχι γιά νά προ­βάλλεται καί νά τιμᾶται ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀλλά γιά νά τούς βοη­θᾶ καί νά τούς διακονεῖ, δέν εἶναι χαρίσματα πού ὁ Θεός δίδει σέ κάθε ἄνθρωπο, γιατί προϋποθέτουν τήν καθαρό­τητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώ­ματος, τήν ὁποία διέθετε ὁ ἑορ­ταζόμενος ὅσιος. 

Ὅμως ὁ Θεός δίδει καί σέ μᾶς χα­ρίσματα, τά ὁποῖα, ὅπως ἀκού­σαμε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνά­­γνω­σμα, εἶναι καρποί τοῦ ἁγίου Πνεύ­ματος. «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύ­ματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακρο­θυμία … πίστις, πραότης, ἐγκρά­τεια», λέγει ὁ ἀπόστολος, καί τά προσφέρει τό ἅγιο Πνεῦμα σέ ὅσους ζοῦν «ἐν Πνεύ­μα­τι».

Τί σημαίνει ὅμως αὐτό; Σημαίνει ὅτι, ἐφόσον εἴμεθα μέλη τῆς Ἐκ­κλη­σίας, στήν ὁποία τό ἅγιο Πνεῦ­μα εἶναι διαρκῶς παρόν, ἐφόσον μετέχουμε στά ἱερά μυστήριά της, διά τῶν ὁποίων μεταδίδεται ἡ χά­ρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἐφό­σον ἀγωνιζόμεθα νά ζοῦμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή, νά ζοῦμε δηλαδή σύμ­φωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, τότε ὁ σπόρος τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, πού πέφτει στήν ψυχή μας, βλα­στά­νει καί αὐξάνεται καί δίδει καρ­πούς. Δίδει καρπούς καλῶν ἔρ­γων καί ἀρετῶν, καρπούς ἀγά­πης, χα­ρᾶς, εἰ­ρήνης, μακροθυμίας, χρη­στό­τη­τος, πίστεως, πραότητος, ἐγκρα­τεί­ας. 

Ἔτσι, ἐάν προσπαθοῦμε καί ἐμεῖς νά ζοῦμε ὡς συνειδητά μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐάν ἀγωνιζόμεθα καί μετέχουμε στά ἱερά μυστήρια, ἐάν παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μᾶς δώσει τή χάρη του, τότε θά μπο­ροῦμε νά δοῦμε καί ἐμεῖς τά χα­ρί­σματα τοῦ ἁγίου Πνεύματος στήν ψυχή μας. 

Καί ἐάν διακρίνουμε κάποια χαρί­σματα, ἐάν βλέπουμε κάποιες ἀρε­τές, δέν θά πρέπει νά νομίζουμε ὅτι εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν δικῶν μας προσπαθειῶν, δέν θά πρέπει νά πι­στεύουμε ὅτι εἶναι δικό μας κατόρ­θωμα, ἀλλά θά πρέπει νά ἀποδί­δουμε ὅ,τι ἔχουμε στόν Θεό καί στή χάρη του, γιατί ὅ,τι ἔχουμε εἶναι ὄντως δική του δωρεά, γιά τήν ὁποία ἀφενός ἔχουμε χρέος νά τόν εὐχαριστοῦμε καί ἀφετέρου ἔχου­με χρέος νά τήν ἀξιοποιοῦμε πρός ὠφέλεια τῶν ἀδελφῶν μας, ὅπως ἀκριβῶς ἔκανε καί ὁ ἑορταζόμενος ὅσιος Παΐσιος. 

Ὅπως εἶναι ἄλλωστε γνωστό, ὁ ὅσιος Παΐσιος, παρά τίς ἀσθένειες πού εἶχε καί παρά τόν κόπο τῆς αὐστηρῆς ἀσκήσεώς του, δεχόταν πά­ντο­τε μέ πολλή ἀγάπη ὅσους τόν ἐπεσκέπτοντο, καί συζητοῦσε μαζί τους τά προβήματα καί τά θέματα πού τούς ἀπασχο­λοῦσαν, καί πολ­λές φορές μάλιστα θεράπευε καί τίς ἀσθένειές τους τόσο τίς σωμα­τικές ὅσο καί τίς ψυχικές.

Τιμώντας, λοιπόν, καί ἐμεῖς τόν μεγάλο αὐτόν ὅσιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν σύγχρονο ὅσιο, τόν δικό μας ὅσιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη, τόν Φαρασθώτη, ἄς προσπαθήσουμε νά μιμηθοῦμε τή ζωή του. Ἄς προσπαθοῦμε νά ζοῦ­με καί ἐμεῖς «ἐν Πνεύματι», γιά νά ἔχουμε τή χάρη του. Καί ἄς ἀξιο­ποιοῦμε τά χαρίσματα πού μᾶς ἔδω­σε ὁ Θεός μέ ταπεινοφροσύνη καί μέ συ­ναί­σθηση ὅτι δέν εἶναι δικά μας, ἀλλά εἶναι χαρίσματα τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ὥστε νά μήν τά σπατα­λοῦμε χωρίς λόγο ἤ τά ἀφήνουμε νά ἀνεκμετάλλευτα, διότι ὁ Θεός θά μᾶς ζητήσει λόγο γιά αὐτά ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως. 

Ἄς ζητοῦμε, λοιπόν, τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί ἄς καταβάλλουμε τήν ἀπαιτούμενη προσπάθεια, γιά νά τά αὐξάνουμε, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε νά ἀπολαύσουμε τόν μισθό τῶν ἐκλεκτῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, διά πρεσβειῶν καί τοῦ ὁσίου Παϊσίου.