Του Δ.Π.ΤΟΛΙΟΥ
Θα ήταν παράλειψη να μην γίνει μια ιδιαίτερη αναφορά στη σειρά αυτή των δημοσιευμάτων για τον βεροιώτικο Προσκοπισμό , στην ιστορική παρουσία της Κίνησης του ελληνικού Οδηγισμού στην Βέροια. Στο πρόσωπο όλων εκείνων των κυριών που στελέχωσαν την ιστορική κίνηση του Οδηγισμού στην Βέροια, επέλεξα ενδεικτικά την αναφορά στο πρόσωπο της Αλκμήνης-Ηρούς Μπεμπέτσου Γαλανοπούλου ενός ιστορικού στελέχους του Οδηγισμού στην Βέροια.
Πριν από όλα όμως πρέπει να πούμε ότι ο Οδηγισμός είναι Κίνηση παρόμοια με τον Προσκοπισμό, που απευθύνεται στα κορίτσια και τις γυναίκες. Το 1909 ο Λόρδος Ρόμπερτ Μπέηντεν-Πάουελ, ο ιδρυτής του Προσκοπισμού, όταν ήρθε αντιμέτωπος με έναν αυξημένο αριθμό κοριτσιών που επιθυμούσαν να λάβουν μέρος στον Προσκοπισμό, αποφάσισε ότι τα κορίτσια θα πρέπει να έχουν τη δική τους ξεχωριστή κίνηση και η Οργάνωση του Οδηγισμού (Girl Guides Association) ιδρύθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1910. Η Άγκνες Μπέηντεν-Πάουελ, αδελφή του, ήταν υπεύθυνη για τον Οδηγισμό στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά τα πρώτα χρόνια του. Άλλοι σημαίνοντες άνθρωποι ήταν η Juliette Gordon Low, ιδρύτρια των κοριτσιών Προσκόπων των ΗΠΑ, Όλγα Drahonowska-Małkowska στην Πολωνία και Αντουανέτα Butte στη Γαλλία.
Το όνομα «Οδηγοί» λήφθηκε από ένα διάσημο συνοριακό σύνταγμα του Βρετανικού Ινδικού στρατού, το Σώμα των Οδηγών, το οποίο ήταν γνωστό για τις ικανότητές του στον εντοπισμό και την επιβίωση. Έχει γίνει αρκετή συζήτηση σχετικά με τις ομοιότητες του Οδηγισμού με τον Προσκοπισμό. Η Τζούλι Μπέντλεϊ, η οποία διορίστηκε διευθύνων σύμβουλος Οδηγισμού του Ηνωμένου Βασιλείου (United Kingdom Girl Guides) το 2012 και επικεφαλής του Συνδέσμου Οικογενειακού Προγραμματισμού (Family Planning Association) το 2007, περιέγραψε τον Οδηγισμό σε μια συνέντευξη στους The Times ως απόλυτα φεμινιστική οργάνωση.
Ακόμα και όταν οι περισσότεροι προσκοπικοί οργανισμοί έγιναν μικτοί, ο Οδηγισμός παρέμεινε διακριτός στις περισσότερες χώρες, παρέχοντας ένα γυναικοκεντρικό πρόγραμμα. Διεθνώς διέπεται από την Παγκόσμια Οργάνωση Οδηγών και Κοριτσιών Προσκόπων (WAGGGS) με οργανώσεις μέλη σε 145 χώρες.[9] Η WAGGGS γιόρτασε την εκατονταετηρίδα του διεθνούς Οδηγισμού σε διάστημα τριών ετών, 2010 έως 2012. Στην Ελλάδα υφίσταται από το έτος 1932, το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού και από τις τάξεις του έχουν περάσει σπουδαίες ελληνίδες γυναικείες προσωπικότητες , όπως η Ειρήνη Καλλιγά, η Αννα Συνοδινού κα .
Το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού, φέτος, διανύει 90 χρόνια πορείας και συνεχούς προσφοράς σε όλη την Ελλάδα, (1932-2022) ως σύγχρονη παιδαγωγική πρόταση για παιδιά και νέους. Για το σκοπό αυτό διοργανώνει εορταστικές εκδηλώσεις που τελούν υπό την Αιγίδα της Α.Ε. της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου και τις οποίες τιμά με την παρουσία της η Υπουργός Παιδείας.
Η Αλκμήνη Ηρώ Γαλανοπούλου του Ευαγγέλου και της Κυριακής γεννήθηκε στις 13 Νοεμβρίου του 1934 στην Βέροια, η μητέρα της γεννήθηκε στην Ραιδεστό της Ανατολικής Θράκης και ο πατέρας της στο Καρπενήσι αλλά υπηρέτησε στο δικαστικό σώμα ως γραμματέας του στρατοδικείου και του Ειρηνοδικείου Ναούσης.
Ο αδελφός της Νίκος γεννήθηκε το 1924 , η αδελφή της Παρασκευή, επίσης στέλεχος του οδηγισμού γεννήθηκε το 1927. Το 1950 η Αλκμήνη εισήλθε στην Ακαδημία Σωματικής Αγωγής στην Αθήνα, εκεί γνώρισε και τον σύζυγο της Στέλιο Μπεμπέτσο, διορίσθηκε γυμνάστρια στην Αλεξάνδρεια το 1963 και από το 1965 είναι καθηγήτρια γυμναστικής στο Γυμνάσιο Θηλέων Βέροιας. Το 1947 ιδρύεται ο Οδηγισμός στην Βέροια και η Αλκμήνη είναι από τις πρώτες που δραστηριοποιείται στο ΣΕΟ, με παρακίνηση της αδελφής της Παρασκευής και έχοντας αρχηγούς τις γυμνάστριες Μάρω και Ασημίνα Αναγνωστίδου
Το 1948 είχε αρχηγό στην Ιη ομάδα την Γιόλα Χατζηδημητρίου, ενώ η Τασούλα Παπαδοπούλου ήταν αρχηγός της 2ης ομάδος και η Τζένη Βλαχοπούλου, αρχηγός της 3ης Ομάδος Οδηγών. Οι συγκεντρώσεις τους γίνονταν σε αίθουσες του Γυμνασίου, οι οποίες πριν την έναρξη των συγκεντρώσεων διαμορφώνονταν σε γωνίες των σμηνών και μετά το τέλος της συγκέντρωσης ξανατακτοποιούνταν για τις σχολικές ανάγκες. Οι δράσεις του Οδηγισμού εκείνα τα χρόνια θυμάται ότι ήταν τεράστιας προσφοράς στους ασθενείς κ πάσχοντες. Όλες τις γιορτές, Πρωτοχρονιές, Χριστούγεννα, Πάσχα τις περνούσαν στο στρατιωτικό Νοσοκομείο στον στρατώνα της Βέροιας, όπου βοηθούσαν τις νοσοκόμες στο έργο τους. Υπήρξε αρχηγός της γυναικείας ομάδος μπάσκετ το 1952, της πρώτης γυναικείας ομάδος μπάσκετ στην Ελλάδα. Το 1956 γίνεται στην πόλη της Βέροιας η θεμελίωση της γέφυρας του Αλιάκμονα από τον τότε υπουργό Δημόσιων Έργων Κωνσταντίνο Καραμανλή. Η υποδοχή του υπουργού πραγματοποιείται μπροστά στο ξενοδοχείο Βίλλα Ελιά όπου έδρευε η στρατιωτική μεραρχία. Το γήπεδο μπάσκετ ήταν τότε χωμάτινο και γεμάτο τούμπες.
Ο προπονητής Τάκης Βλαχόπουλος αποφασίζει να στείλει την αρχηγό της ομάδας στην υποδοχή και να ζητήσει από τον υπουργό να μεσολαβήσει ώστε τα μηχανήματα που θα θεμελίωναν την γέφυρα, να ρίξουν και λίγη άσφαλτο στο γήπεδο της Ελιάς. Η Αλκμήνη Μπεμπέτσου θυμάται πως ο υπουργός ανταποκρίθηκε άμεσα στο αίτημα της ομάδας. Διετέλεσε Έφορος του Οδηγισμού της Βέροιας και Αρχηγός των Μεγάλων Οδηγών. Συνόδευσε τις βεροιώτισσες Οδηγούς στα μονοπάτια της Καστανιάς, σε πανελλήνια και ευρωπαϊκά συνέδρια (Αυστρία) και εκπαιδεύσεις. Χείμαρρος ο διηγηματικός λόγος της, σήμερα , με απίθανο μνημονικό κ θύμιση λεπτομερειών της Οδηγικής ζωής που εντυπωσιάζουν. Αξίζει ενδεικτικά να μεταφέρω στο χαρτί την γλαφυρή διήγηση της από την παρουσία των Οδηγών στην μάχη της Νάουσας το 1948:
«Ξεκινήσαμε το μεσημέρι για την Νάουσα, αφού πρώτα πήγαμε στον Νομάρχη στην Κεντρική οδό και μας έδωσε οδηγίες, μπροστά πήγαινε ένα τζέημς με τους προσκόπους ( σ.σ. μεταξύ άλλων Βαγγέλης Χαχάκης, Μιχάλης Μαρμαράς, Τάκης Βλαχόπουλος, Νάκης Γεωργιάδης, Γιώργος Λαζαρίδηςκα ) και στην μέση ένα καζάνι μεγάλο γεμάτο γάλα γιατί δεν ξέραμε τι θα συναντήσουμε και πίσω ένα παλιό λεωφορείο με γιατρούς και επικεφαλής τον ιατρό Μασούρα, νοσοκόμες και εμάς τις Οδηγούς, όλες με στολή. Στο σιδηροδρομικό σταθμό Νάουσας ήταν μαζεμένος πολύς στρατός και μας σταμάτησαν γιατί οι αντάρτες δεν είχαν φύγει ακόμη από την πόλη. Τα αεροπλάνα στριφογύριζαν από ψηλά και βουτούσαν πάνω από την Νάουσα χωρίς να πυροβολούν, γιατί οι αντάρτες είχαν μαζί τους τα παιδιά της Νάουσας που είχαν πάρει από τον αστυνομικό σταθμό που τα είχαν μαζεμένα οι γονείς τους. Μετά από μερικές ώρες, ξεκινήσαμε να μπούμε στην πόλη. Μπροστά πήγαινε ένα τάνκ και από πίσω εμείς ακολουθούσαμε. Κάτω από το Νοσοκομείο που καίγονταν ήταν πολλοί σκοτωμένοι και βαριά τραυματισμένοι, Τους τραυματίες τους βάζαμε σε κουβέρτες και από τις 4 γωνίες πιάναμε και τους κουβαλούσαμε στον παιδικό σταθμό στην είσοδο της πόλης όπου είχε μετατραπεί σε πρόχειρο νοσοκομείο. Ολη την ημέρα μόνο νερό στο στόμα». Η Αλκμήνη ήταν τότε 13 ετών Οδηγός η πιο μικρόσωμη και καχεκτική.
Θυμάται πως όταν κρατούσαν νυκτερινή σκοπιά στο Βέρμιο, στις κατασκηνώσεις, πριν τελειώσει ακόμη ο εμφύλιος, κάθονταν πλάτη με πλάτη οι σκοποί της νύκτας, νεαρά κορίτσια στην κατασκήνωση ξάγρυπνες. Τα χρόνια μετά το 1960, έγγαμη πλέον με τον συνάδελφο της Σπαρτιάτη Στυλιανό Μπεμπέτσο (πρόσκοπο της Σπάρτης), θα συνεχίσει να στελεχώνει τον Οδηγισμό στην Βέροια. Ο Γιώργος (1963) και ο Βαγγέλης (1966) ήταν αυτονότητο ότι θα ακολουθούσαν τα βήματα του προσκοπισμού. Μεγάλο κομμάτι της ζωής και της ψυχής της έδωσε στην δημιουργία του παραρτήματος του Λυκείου Ελληνίδων Βέροιας από το 1980. Πράγματι το Λύκειο Ελληνίδων-Παράρτημα Βέροιας είναι μέλος της μεγάλης οικογένειας του Λυκείου των Ελληνίδων που ίδρυσε στην Αθήνα η δημοσιογράφος Καλλιρρόη Παρρέν το έτος 1911. Στη Βέροια ιδρύθηκε το 1980 από την καθηγήτρια σωματικής αγωγής Αλκμήνη. Στο κάλεσμά της ανταποκρίθηκαν 25 Βεροιώτισες. Διηγείται με καημό και πάθος την αρχική προσπάθεια 9 γυμναστριών της Βέροιας να δώσουν πνοή και όραμα στο Λύκειο Ελληνίδων Βέροιας Ήταν ο πρώτος δυναμικός πυρήνας. Κίνητρό τους η αγάπη για την παράδοση και τις αξίες της.
Στόχος τους, η διάδοση αυτού του μοναδικού υλικού. Εργαλείο τους ο εθελοντισμός. Το Λύκειο ερευνά, μελετά και αναβιώνει έθιμα. Διοργανώνει με μεγάλη φροντίδα εκδηλώσεις. Ταξιδεύει την ελληνική παράδοση στο εξωτερικό. Αφιερώνεται σε κοινωνικές και φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Εκδίδει βιβλίο το 2003 με τίτλο: “Ημαθία Ερατεινή”. Συγκεντρώνει ευλαβικά έναν θησαυρό από παλιές αυθεντικές φορεσιές που του χαρίζουν συμπολίτες τιμώντας το με την εμπιστοσύνη τους και παράλληλα δημιουργεί 400 φορεσιές, πιστά αντίγραφα των αυθεντικών. Βραβεύεται ξανά και ξανά. Το Λύκειο Ελληνίδων Βέροιας αξιώνεται να τιμηθεί με το χρυσό Μετάλλιο Α’ Τάξης και του Χρυσού Σταυρού, την ανώτερη τιμητική διάκριση της Ι. Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας καθώς και το Μετάλλιο Τιμής της πόλεως των Βεροιέων από το Δήμο Βέροιας.
Αξίζει η μαρτυρία και οι μνήμες της Αλκμήνης Μπεμπέτσου Γαλανοπούλου να καταγραφούν και να αποτελέσουν για τις μέλλουσες γενιές των βεροιωτών υλικό έρευνας και σπουδής. Σήμερα απολαμβάνει τις χαρές των εγγονιών της και του αθλητισμού παρακολουθώντας το έργο του Λυκείου Ελληνίδων και επιστημονικά αθλητικά συνέδρια όταν την καλούν τα παιδιά της. «Τριφύλλι λαμπρό, αργυρό και χρυσό την οδηγεί» για να θυμηθούμε ένα από τα συνθήματα του ΣΕΟ. Αξια!
Στο δημοσίευμα του Σαββάτου 25 Ιουνίου 2022 εσφαλμένα αναγράφηκε κατά την παρουσίαση του βιογραφικού του παλιού προσκόπου Βαγγέλη Μπεμπέτσου, ότι είναι Επίκουρος Καθηγητής, αντί του ορθού ότι κατέχει ήδη την πρώτη βαθμίδα Καθηγητή στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Φυσικής Αγωγης
