Με δημόσια επιστολή του ο Μητροπολίτης Βεροίας Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων απευθύνεται προς τον δήμαρχο Νάουσας Νικόλα Καρανικόλα και τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου, σχετικά με την τοποθέτηση μνημείου των Αγίων Γυναικών της Αράπιτσας στο χώρο θυσίας των 13 Ηρωϊδων στη θέση «Στουμπάνοι» στην Νάουσα. Ο Μητροπολίτης μέσω της επιστολής του, απαντάει σε ανάρτηση του Τάσου Καραμπατζού, την οποία ο πρώην Δημάρχος Νάουσας ανέβασε στον λογαριασμό του στο facebook, στις 8 Ιουνίου 2022, με τίτλο «Μήπως τελικά υπερβάλλουμε;». Ο κ. Καραμπατζός στην ανάρτηση του αναφέρεται στην πρόσφατη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της Νάουσας κατά την οποία εγκρίθηκε η κατασκευή του προσκυνήματος, θέτει ερωτηματικά, διατυπώνει θέσεις και αντιρρήσεις για την αναγκαιότητα κατασκευής νέου μνημείου στον συγκεκριμένο ιστορικό χώρο εκτιμώντας ότι ο ΧΩΡΟΣ ΘΥΣΙΑΣ της Νάουσας, είναι η ΑΚΡΟΠΟΛΗ της και πρέπει να παραμείνει λιτός όπως είναι. «Το οφείλουμε ως ιστορικό χρέος στους Ήρωες προγόνους μας. Άλλωστε: «Ούκ εν τω πολλώ το εύ». Το εξαιρετικό άγαλμα της Ηρωϊδας Ναουσαίας που ηγεμονεύει στον χώρο, αρκεί από μόνο του να στέλνει το δικό του μήνυμα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ανά τους αιώνες», αναφέρει.
Επιστολή του Μητροπολίτη
Στην επιστολή του ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων απευθυνόμενος στον δήμαρχο και τα μέλη του δημοτικού Συμβουλίου της Νάουσας αναφέρει:
«Ἀγαπητέ μου κ. Δήμαρχε,
Ὁ πρώην Δήμαρχος Ναούσης ἀποφάσισε πρό ὀλίγων ἡμερῶν νά τοποθετηθεῖ στό θέμα τοῦ μνημείου τῶν ἁγίων γυναικῶν τῆς Ἀράπιτσας, τό ὁποῖο ἀποφάσισε νά ἀνεγείρει, κατά πλειοψηφία τό Δημοτικό Συμβούλιο τῆς ἡρωικῆς πόλεως Ναούσης, μέ πρόταση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας καί ἀφορμή τή συμπλήρωση 200 χρόνων ἀπό τό ὁλοκαύτωμα τῆς πόλεώς μας, καί νά ἐκφράσει τή διαφωνία του.
Προσπάθησε ὅμως ὁ πρώην Δήμαρχος νά στηρίξει τήν ἀντίρρησή του γιά τήν τοποθέτηση τοῦ μνημείου σέ διάφορα ἑτερόκλητα ἐπιχειρήματα: Ἀφενός στήν ἀμφισβήτηση τοῦ μαρτυρίου τῶν γυναικῶν τῆς Ἀράπιτσας καί τῶν παιδιῶν τους καί ἀφετέρου στή λιτότητα πού θά ἔπρεπε, κατά τή γνώμη του, νά κυριαρχεῖ στόν Χῶρο Θυσίας. Ἔφθασε μάλιστα καί μέχρι τοῦ σημείου νά ζητᾶ ὁμόφωνη γνώμη τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου, προκειμένου νά τοποθετηθεῖ τό νέο μνημεῖο καί μέμφεται γιά ὑπερβολή καί περίπου γιά «βεβήλωση» τῆς «ἀκροπόλεως» τῆς Ναούσης ὅσους ἀποφάσισαν καί ἐνέκριναν τήν κατασκευή του.
Τό ἐρώτημα πού θέτει ὁ πρώην Δήμαρχος εὐλόγως ἀντιστρέφεται:
Μήπως τελικά ὑπερβάλλει ὁ πρώην Δήμαρχος;
Καί ἐξηγοῦμαι: Ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἐνθρονίσεώς μου στήν Ἱερά Μητρόπολη Βεροίας καί Ναούσης διαπίστωσα τήν ἀπουσία ἱεροῦ ναοῦ πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Θεοφάνους, πολιούχου τῆς Ναούσης, καί μέ κάθε εὐκαιρία τόνιζα τήν ἀνάγκη καί τήν ὑποχρέωση τῶν Ναουσαίων γιά τήν ἀνέγερσή του. Ὡς γνωστόν, βεβαίως, ἡ ὑπόθεση αὐτή ἐκκρεμεῖ ἐπί 28 χρόνια.
Ἀπό τότε ὅμως πολλοί ἦταν οἱ κάτοικοι τῆς Ναούσης πού μέ πλησίαζαν καί μοῦ ἔλεγαν: «Καλά ὁ ναός τοῦ ἁγίου Θεοφάνους, ἀλλά τί θά γίνει μέ τούς δικούς μας ἁγίους, αὐτούς πού μαρτύρησαν στόν χαλασμό τῆς πόλης μας;»
Ἔτσι ἐρεύνησα ἐπισταμένως τό ζήτημα τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων, καί μέ τή συμβολή τοπικῶν φορέων, συλλόγων καί εἰδικῶν ἐπιστημόνων, καθηγητῶν τοῦ Α.Π.Θ., καταρτίστηκε ὁλόκληρος φάκελος περί τῆς ἁγιότητος τῶν μαρτυρικῶς κατά τήν καταστροφή τῆς Ναούσης τελειωθέντων ἀνδρῶν, γυναικῶν καί παίδων, τόσο στόν ναό τοῦ ἁγίου Γεωργίου, ὅσο καί στήν Ἀράπιτσα, στό Κιόσκι καί στίς φυλακές τῆς Θεσσαλονίκης. Ὁ φάκελος ἀπεστάλη στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πρός ἔγκριση τό 2009 καί ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο ἀπεστάλη στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο μέ Πατριαρχική καί Συνοδική Πράξη κατέταξε τόν Ἰούλιο τοῦ 2010 τούς μαρτυρικῶς τελειωθέντες στή χορεία τῶν Νεομαρτύρων. Ἡ ἐπίσημη μάλιστα τελετή τῆς Ἁγιοκατατάξεως ἔγινε παρουσίᾳ ἐκπροσώπων ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τόν Ἰούνιο τοῦ 2011.
Μέ τήν Πατριαρχική καί Συνοδική πράξη ἀναγνωρίζονται ὡς ἅγιοι καί μάρτυρες ὅλοι ὅσοι ἀναφέρονται στόν φάκελο τόν ὁποῖο ἔστειλε ἡ Ἱερά μας Μητρόπολη, δηλαδή καί αὐτοί οἱ ὁποῖοι μαρτύρησαν στόν ἅγιο Γεώργιο καί ὅσοι ἔπεσαν στήν Ἀράπιτσα καί ὅσοι μαρτύρησαν στό Κιόσκι καί στή Θεσσαλονίκη, χωρίς καμία ἐξαίρεση ἤ διάκριση.
Ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως ἔγινε διά λόγου ἀπό αὐτούς ἀπό τούς ὁποίους ζητήθηκε. Ἀπό τούς ἄλλους δόθηκε δι᾽ ἔργων, δόθηκε μέ τήν ἀπόφασή τους νά θυσιάσουν τή ζωή τους γιά νά ἀποφύγουν τήν ἀτίμωση καί τήν ἄρνηση τῆς πίστεώς τους. Αὐτό, δηλαδή, ἀκριβῶς πού ἔκαναν οἱ γυναῖκες στήν Ἀράπιτσα καί μάλιστα καθ᾽ ὑπερβολήν, προστατεύοντας ἀπό τήν ἀτίμωση καί τά ἀνήλικα παιδιά τους.
Οἱ γυναῖκες στήν Ἀράπιτσα δέν αὐτοκτόνησαν· Μαρτύρησαν. Αὐτή εἶναι ἡ πάγια θέση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό τόν 4ο αἰώνα, καί σέ αὐτή τήν πράξη τοῦ ἡρωισμοῦ καί τοῦ ἑκουσίου μαρτυρίου, ἡ Ἐκκλησία ἐπιδαψιλεύει τόν τίτλο τοῦ διά Χριστόν μαρτυρήσαντος.
Τή στάση αὐτή ἐπιβεβαιώνει σαφέστατα ὁ μέγας πατήρ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
«Πές μου», ρωτᾶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στό ἐγκώμιό του γιά τήν ἁγία Δομνίνα καί τίς θυγατέρες της πού ἔπεσαν στά νερά καί πνίγηκαν, γιά νά μήν πέσουν στά χέρια τῶν εἰδωλολατρῶν, «ποιά μεγαλύτερη ἀπόδειξη ζητᾶς γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀπό αὐτήν πού βλέπεις στή θυσία τῶν τριῶν γυναικῶν. Γυναῖκες ἀντιμετωπίζουν μέ θάρρος τόν θάνατο, πού μέχρι πρίν προκαλοῦσε φόβο καί φρίκη ἀκόμη καί σέ γενναίους ἄνδρες», γράφει ὁ ἱερός πατήρ γι᾽ αὐτές τίς γυναῖκες πού τελείωσαν τή ζωή τους πέφτοντας στά νερά καί κατατάχθηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία στή χορεία τῶν μαρτύρων. Καί οἱ λόγοι του ταιριάζουν ἀπόλυτα καί στίς δικές μας γυναῖκες, τό καύχημα τῆς Ναούσης, τό καύχημα τοῦ γυναικείου φύλου.
Μάρτυρες, λοιπόν, οἱ γυναῖκες τῆς Ἀράπιτσας καί μέ τή μαρτυρία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Μήπως, λοιπόν, ὑπερβάλλει ὅποιος ἀμφισβητεῖ ὄχι μόνο τήν Πατριαρχική καί Συνοδική Πράξη τοῦ 2010, ἀλλά καί διαφωνεῖ μέ τόν ἱερό Χρυσόστομο;
Γιά ὅσους πάλι ἔχουν ἀπορία ποιά ἡ διαφορά τῶν νεομαρτύρων ἀπό τούς ἐθνομάρτυρες, ἡ Γνωμοδότηση τοῦ καθηγητῆ Παναγιώτη Ὑφαντῆ ἡ ὁποία περιλαμβάνεται στόν φάκελο τῆς Ἁγιοκατατάξεως τό ξεκαθαρίζει γιά κάθε καλόπιστο. Γράφει, λοιπόν: «Εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους, διεκδικώντας την ελευθερία της πατρίδας τους ή έστω και της πίστης τους, χρησιμοποιώντας βία και επιδιώκοντας την σωματική κατίσχυση ή/και εξόντωση του αντιπάλου, ανήκουν στους εθνομάρτυρες. Αντίθετα, ως άγιοι νεομάρτυρες λογίζονται εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους, στην προσπάθεια να υπερασπισθοῦν τήν πίστη τους, αντιστεκόμενοι σθεναρά αλλά ειρηνικά απέναντι στον εχθρό. Οι πρώτοι μάχονταν για την απελευθέρωση της πατρίδας από τους κατακτητές, οι δεύτεροι υπέμεναν καρτερικά και πέθαιναν για να διατηρήσουν αλώβητη την πνευματική τους ιδιοπροσωπία και την εν Χριστώ ελευθερία».
Σέ ποιά κατηγορία ἀνήκουν, λοιπόν, οἱ γυναῖκες τῆς Ἀράπιτσας πού «πέθαναν για να διατηρήσουν αλώβητη την πνευματική τους ιδιοπροσωπία και την εν Χριστώ ελευθερία;» Ἀσφαλῶς σέ αὐτή τῶν νεομαρτύρων. Δέν ὑπάρχει καμία ἀπολύτως ἀμφιβολία γιά κανένα σοβαρό ἄνθρωπο. Ἡ πράξη τους ἦταν ἀσφαλῶς ἡρωική, ἀλλά ὁ ἡρωισμός δέν ἀναιρεῖ τήν ἁγιότητα, μάλλον ἀποτελεῖ προϋπόθεσή της.
Γιά ὅσους ὅμως ἐπιμένουν νά ἀμφιβάλλουν, ὅπως ὁ ἀπόστολος Θωμᾶς, ὁ ὁποῖος ἑορτάζεται τήν ἴδια Κυριακή μέ τούς ἁγίους Νεομάρτυρες τῆς Ναούσης, ὑπάρχει καί τό τεκμήριο τοῦ θαύματος, τό ὁποῖο ἐπιβεβαιώνει τήν ἁγιότητα τῶν γυναικῶν.
Πρό ἐτῶν, κατά τήν προετοιμασία τοῦ τόμου γιά τούς Νεομάρτυρες τῆς Ναούσης, «Μαρτύρων αἵματα», ὁ ἀρχιμ. π. Χρυσόστομος Παπαδάκης ἔγραψε ἕνα κείμενο γιά τίς γυναῖκες τῆς Ἀράπιτσας καί μᾶς τό παρέδωσε.
Ὅταν ἔφυγε ἀπό τή Βέροια γιά νά ἐπιστρέψει στήν Κρήτη, διανυκτέρευσε στήν Ἀθήνα. Καί τό βράδυ εἶδε στόν ὕπνο του ἕνα ὄνειρο. Εἶδε ὅτι βρισκόταν στόν Χῶρο τῆς Θυσίας καί ἄκουε τόν παφλασμό τῶν ὑδάτων. Ξαφνικά ἄκουσε φωνές παιδικές καί εἶδε νά τόν περικυκλώνουν μικρά παιδιά μέ τοπικές στολές, πού ἔφεραν φωτοστέφανο στό κεφάλι τους, καί ὅλα μαζί νά τοῦ λένε μέ παράπονο: «γιατί δέν ἔγραψες γιά μᾶς;» Ἔντρομος ὁ π. Χρυσόστομος, ξύπνησε καί ἀποροῦσε τί σήμαινε αὐτό πού εἶδε. Τό πρωί μοῦ τηλεφώνησε καί μέ ρώτησε τί λάθος εἶχε κάνει στό κείμενο πού εἶχε παραδώσει, καί ἄν ὑπῆρχαν καί παιδιά πού μαρτύρησαν στήν Ἀράπιτσα.
Τότε τοῦ εἶπα ὅτι ὄντως ὑπῆρχαν παιδιά καί βρέφη πού ἔπεσαν, ἐνῶ τά κρατοῦσαν οἱ μητέρες τους στήν ἀγκαλιά, στά νερά τῆς Ἀράπιτσας, καί ἐκεῖνος μοῦ ἀπεκάλυψε τί εἶχε δεῖ.
Αὐτά γιά ὅσους ἐπιδιώκουν νά ἀμφισβητήσουν τό μαρτύριο καί τήν ἁγιότητα τῶν γυναικῶν τῆς Ἀράπιτσας, ἀλλά καί γιά ὅσους χρησιμοποιοῦν τήν ἀμφισβήτηση αὐτή γιά νά στηρίξουν καί τό δῆθεν ἐνδιαφέρον τους γιά τή διατήρηση τῆς ἱερότητας τοῦ Χώρου τῆς Θυσίας.
Τί ἐννοοῦν; Μία εἰκόνα τῶν ἁγίων γυναικῶν τῆς Ἀράπιτσας «ἀμαυρώνει» ἄραγε τόν χῶρο; Τόν ἀμαυρώνει ἤ τόν δοξάζει καί μαζί μέ αὐτόν καί ὁλόκληρη τή Νάουσα; Καί ἄν στήν Ἀκρόπολη τῶν Ἀθηνῶν τό μνημεῖο πού δεσπόζει δέν εἶναι κάποιο κρατικό κτίριο τῆς ἀρχαίας Ἀθήνας ἀλλά εἶναι ὁ ναός τῆς Ἀθηνᾶς, τῆς προστάτιδος τῆς πόλεως, εἶναι ἄραγε ὑποτιμητικό στήν Ἀκρόπολη τῆς Νάουσας νά ὑπάρχει ἡ εἰκόνα τῶν ἁγίων τῆς πόλεως; Ἤ μήπως, θά ἀμαυρωθεῖ ὁ Παρθενώνας, ἐάν ἐπιστρέψουν τά γλυπτά πού ἀφαίρεσε ὁ Ἔλγιν;
Καί ὅσοι ὑπερασπίζονται τόν ἡρωικό χαρακτήρα τῆς θυσίας τῶν γυναικῶν τῆς Ἀράπιτσας καί ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ εἰκόνα τους ὡς ἁγίων θά τίς ὑποβαθμίζει, ἄς σκεφθοῦν. Ἕνα νόμισμα ἔχει δύο ὄψεις. Ἐπειδή διακοσμοῦμε τή μία, δέν θά πρέπει νά διακοσμήσουμε καί τήν ἄλλη; Αὐτό ζητοῦν οἱ πολέμιοι τοῦ νέου μνημείου; Ἔχουμε τή μία ὄψη μέ τό ὑπέροχο γλυπτό πού ὑπάρχει στόν χῶρο καί τιμᾶ τόν ἡρωισμό τους. Ἄς ἀποκτήσουμε ἐπιτέλους καί τό μνημεῖο πού τιμᾶ τό μαρτύριό τους, πού τιμᾶ τήν ἡρωική καί ἁγιοτόκο πόλη τῆς Ναούσης. Δέν πρέπει, ἄλλωστε, νά ξεχνοῦμε ὅτι ἡ Νάουσα εἶναι ἡ μοναδική ἐν Ἑλλάδι πόλη πού ἔχει τό προνόμιο μιᾶς τέτοιας ἡρωικῆς καί πνευματικῆς προσφορᾶς. Ἄς ἀποκτήσουμε ἐπιτέλους καί αὐτό τό μνημεῖο, παραμερίζοντας τίς μεμψιμοιρίες καί τίς ἀμφισβητήσεις πού κρύβουμε κάτω ἀπό ἕνα δῆθεν ἐνδιαφέρον γιά τήν αἰσθητική τοῦ Χώρου τῆς Θυσίας, τιμώντας τίς ἡρωίδες καί ἁγίες μάρτυρες γυναῖκες τῆς Ἀράπιτσας ὅπως τό ἀξίζουν. Αὐτές τίς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία ἐν Συνόδῳ ἀνακήρυξε ὡς μάρτυρες καί ἁγίες, κανείς δέν ἔχει δικαίωμα νά τίς ἀμφισβητεῖ. Λυπούμεθα πολύ, διότι ὁ πρώην Δήμαρχος Ναούσης ἀποφαίνεται ὡς Οἰκουμενική Σύνοδος, ἀγνοώντας τήν ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, καθώς ἐπίσης καί τίς ἐγκρίσεις τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν/Ὑφυπουργείου Μακεδονίας-Θράκης. «Ἑκάς πᾶς βέβηλος»!
Μετὰ τιμῆς καὶ ἀγάπης
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας Παντελεήμων
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ»
Και δεύτερη
απαντητική επιστολή Παντελεήμονα
Με διαφορά μιας ημέρας και μετά από σχόλια αναγνωστών κάτω από την ανάρτηση Καραμπατζού, ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων επανήλθε και με δεύτερη επιστολή προς τον δήμαρχο Καρανικόλα και το δημοτικό συμβούλιο Νάουσας, στην οποία αναφέρει:
«Ἀγαπητέ μου κ. Δημαρχε,
Στήν ἐπιστολή του ὁ ἀξιότιμος πρώην Δήμαρχος Ναούσης ἰσχυρίζεται ὅτι, κατόπιν ἐρεύνης του, διαπίστωσε ὅτι οὔτε ὅσοι θυσιάσθηκαν κατά τήν Ἔξοδο καί καταστροφή τοῦ Μεσολογγίου οὔτε οἱ σφαγιασθέντες κατά τήν καταστροφή τῆς Χίου συγκαταριθμήθησαν μεταξύ τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, ἑπομένως, καταλήγει, οὔτε οἱ Ναουσαῖοι μάρτυρες, μεταξύ τῶν ὁποίων καί οἱ γυναῖκες στήν Ἀράπιτσα μέ τά παιδιά τους, εἶναι Νεομάρτυρες ἀλλά ἐθνομάρτυρες.
Ἡ ἔρευνά του δέν ὑπῆρξε, προφανῶς, οὔτε ἐνδελεχής οὔτε ἀκριβής.
Διότι στήν περίπτωση τοῦ Μεσολογγίου, ἡ πόλη ζήτησε νά καταταγοῦν στή χορεία τῶν Νεομαρτύρων οἱ τελειωθέντες κατά τήν Ἔξοδο ἡρωικοί κάτοικοί της, καθώς θά ἦταν μεγάλη εὐλογία γιά αὐτήν νά ἔχει τόσους μάρτυρες.
Ὅμως ἡ ἐπιθυμία αὐτή δέν εὐοδώθηκε, διότι ἡ Ἐκκλησία δέν μποροῦσε νά θεωρήσει Νεομάρτυρες, ὅσους ὑπερασπίσθηκαν τήν πίστη τους πολεμώντας, χρησιμοποιώντας δηλαδή βίαια μέσα, καί ὄχι εἰρηνικά, καί αὐτό κατατάσσει τούς τελειωθέντες στό Μεσολόγγι μεταξύ τῶν Ἐθνομαρτύρων καί ὄχι τῶν Νεομαρτύρων, ἡ διάκριση τῶν ὁποίων βασίζεται, ὅπως ἀναφέραμε καί στήν προηγούμενη ἀπαντητική ἐπιστολή, σύμφωνα μέ τή Γνωμοδότηση τοῦ καθηγητῆ Παναγιώτη Ὑφαντῆ στό γεγονός ὅτι: «Εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους, διεκδικώντας την ελευθερία της πατρίδας τους ή έστω και της πίστης τους, χρησιμοποιώντας βία και επιδιώκοντας την σωματική κατίσχυση ή/και εξόντωση του αντιπάλου, ανήκουν στους εθνομάρτυρες. Αντίθετα, ως άγιοι νεομάρτυρες λογίζονται εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους, στην προσπάθεια να υπερασπισθοῦν τήν πίστη τους, αντιστεκόμενοι σθεναρά αλλά ειρηνικά απέναντι στον εχθρό. Οι πρώτοι μάχονταν για την απελευθέρωση της πατρίδας από τους κατακτητές, οι δεύτεροι υπέμεναν καρτερικά και πέθαιναν για να διατηρήσουν αλώβητη την πνευματική τους ιδιοπροσωπία και την εν Χριστώ ελευθερία».
Ἀναφορικά μέ τούς κατά τήν καταστροφή τῆς Χίου τελειωθέντες ὁ πρώην Δήμαρχος πλανᾶται ἐπίσης, διότι μέ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί Πατριαρχική καί Συνοδική Πράξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου κατετάγησαν καί αὐτοί εἰς τή χορεία τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων, καί προσφάτως πραγματοποιήθηκε καί ἡ ἐπίσημη τελετή Ἁγιοκατατάξεως τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων, τῶν κατά τή σφαγή τῆς Χίου μαρτυρησάντων, τῶν ὁποίων παραθέτω τά ὀνόματα σύμφωνα μέ τό συνοδεῦον ἔγγραφο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, πού ἀποτελεῖ τήν ἐπίσημη πράξη τῆς ἁγιοκατάταξής τους.
Κατακλείοντας, ἐπιτρέψτέ μου νά σημειώσω καί τό ἑξῆς: Ὅταν ἐπί θητείας τοῦ ἀξιοτίμου πρώην Δημάρχου πραγματοποιήθηκε στή Νάουσα ὁ ἑορτασμός γιά τήν Ἁγιοκατάταξη τῶν ἁγίων Ναουσαίων Νεομαρτύρων, ἡ πρόσκληση τήν ὁποία ἀπηύθυνε ἀνεφέρετο σέ «Ἐθνομάρτυρες» τῆς Ναούσης.
Μέ χαρά διαπιστώνω ὅτι 12 χρόνια ἀργότερα ὁ πρώην Δήμαρχος ἐπείσθη, ὅπως ὁμολογεῖ στήν ἐπιστολή του, ὅτι οἱ μαρτυρικῶς τελειωθέντες στό Κιόσκι τῆς Ναούσης εἶναι ὄντως Νεομάρτυρες. Ἴσως θά χρειασθεῖ ἄλλα 12 χρόνια γιά νά πεισθεῖ ὅτι καί οἱ γυναῖκες πού ἔπεσαν στήν Ἀράπιτσα μέ τά παιδιά τους εἶναι ἐπίσης Νεομάρτυρες, ὅπως τούς ὀνομάζει ἡ Ἐκκλησία.
Λυποῦμαι, κύριε Δήμαρχε καί κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι, διότι οἱ ὀπαδοί τοῦ πρώην Δημάρχου ὑποβαθμίζουν καί εὐτελίζουν μία τόσο σημαντική ὑπόθεση, ὅπως τήν τοποθέτηση τοῦ μνημείου τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων γυναικῶν τῆς Ἀράπιτσας, βλέποντας παντοῦ ἕνα «παγκάρι».
Ἡ πραγματικότητα ὅμως τούς διαψεύδει καί τούς ἐκθέτει ἀνεπανόρθωτα. Διότι, ὅποιος ἐπισκεφθεῖ τό Βῆμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στή Βέροια, θά διαπιστώσει ὅτι τό ἀρχικό μνημεῖο ἔχει πλαισιωθεῖ τά τελευταῖα χρόνια ἀπό ἐντυπωσιακά ψηφιδωτά πού ἀπεικονίζουν σκηνές τῆς πορείας τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, ἀλλά καί τό μνημεῖο γιά τή συμπλήρωση 2000 ἐτῶν. Καί φυσικά δέν ὑπάρχει πουθενά παγκάρι. Τό Βῆμα ἀποτελεῖ πόλο ἕλξεως τῶν χιλιάδων ἐπισκεπτῶν τῆς Βεροίας καί κεντρικό σημεῖο τοῦ θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ, καί μάλιστα σέ μία πόλη ἡ ὁποία διαθέτει δεκάδες βυζαντινές ἐκκλησίες μέ σπάνιες τοιχογραφίες.
Κάτι ἀνάλογο ἐπιθυμούσαμε νά γίνει καί στή Νάουσα. Ὁ Χῶρος Θυσίας νά γίνει σημεῖο ἀναφορᾶς ὄχι μόνο γιά τήν ἱστορία τῆς πόλεώς μας ἀλλά καί γιά τόν θρησκευτικό τουρισμό, διότι ἡ πόλη τῆς Ναούσης δέν εἶναι μόνο ἡρωική ἀλλά καί ἁγιοτόκος.
Ἐάν οἱ ὀπαδοί τοῦ πρώην Δημάρχου εἶναι σάν τόν κ. Ἰωάννη Καρατσιώλη, τότε θά πρέπει νά σχίσουμε τήν ἱστορία τῆς πόλεως καί νά ἀφήσουμε αὐτούς νά τή γράψουν. Ὅμως ἡ ἱστορία τῆς Ναούσης δέν ξαναγράφεται. Ἔχει γραφεῖ ἐφάπαξ ἀπό τούς πρωταγωνιστές τους μέ τό αἷμα τῆς θυσίας καί τοῦ μαρτυρίου τους.
Κάθε ἕνας μπορεῖ νά ἔχει τήν ἄποψή του. Εἶναι σεβαστή, ἐάν ὅμως δέν θίγει τήν ἀλήθεια καί τό καλό καί τό συμφέρον τῆς πόλεως. Ἡ δική μας πρόταση ἀπέβλεπε στήν ἀκόμη μεγαλύτερη ἀνάδειξη καί προβολή τῆς πόλεώς μας, καί μέ τήν ἀνάδειξη καί προβολή τοῦ μαρτυρίου τῶν ἁγίων γυναικῶν τῆς Ἀράπιτσας καί τῶν παιδιῶν τους. Ὅσοι δέν ἐπιθυμοῦν νά τό κατανοήσουν ἤ νά τό ἀποδεχθοῦν εἶναι δικαίωμά τους, τό ὁποῖο σεβόμεθα.
Ἄς μήν τό συκοφαντοῦν καί ἄς ἀφήσουν ὅσους συμφωνοῦν νά τό ὑλοποιήσουν.
Εὐτυχῶς, ἡ Ἐκκλησία δέν ἐξαρτᾶ τίς ἀποφάσεις της ἀπό τίς ἀπόψεις τοῦ καθενός ἀλλά τίς στηρίζει στά γεγονότα, στά κριτήρια πού ἡ ἴδια ἔχει ἀπό αἰώνων θεσπίσει καί στή μαρτυρία τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας.
Μετὰ τιμῆς καὶ ἀγάπης
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας Παντελεήμων»
