Ο Μητροπολίτης Αλέξανδρος επισκέπτεται το Νοσοκομειο Βέροιας δίπλα του ο διευθυντής Παθολογικής Θέμης Ιατροπουλος φωτο αρχείο Μαρικία Καραχάλιου fb Παλιές Φωτογραφίες της Βέροιας 2020
Με ιδιαίτερη χαρά και χαμόγελο γλυκιάς ανάμνησης γράφω για έναν φωτεινό μικρασιάτη πρόσκοπο που έζησε στην Βέροια από 1924 μέχρι την 14.1.1984 που έφυγε από την ζωή. Τον ιατρό παθολόγο Θεμιστοκλή Ιατρόπουλο.
Ήμουν για 7 περίπου χρόνια ο λιλιπούτιος νοικιάρης του ιατρού, στην οδό Ελιάς 14, στο ισόγειο της διώροφης κατοικίας που οικοδόμησε στα τέλη του 1950 ανάμεσα στην Βίλα Ελιά και στην οικοδομή Βαρελόπουλου, εκεί που σήμερα λειτουργεί το καφέ Coin. Δίπλα μας ένας μαντρότοιχος χαμηλός χωρίζει το γκαράζ και το πλυσταριό από την Βίλα Εληά και παρακάτω στη γωνία η οικία Γούτα του συμμαθητή μου και παιδικού φίλου Γιώργου Καλαμπαλίκα. Γωνία, οδός Παστέρ οι Ιπποκράτες Παναγιώτης Βαρελόπουλος και Θεμιστοκλής Ιατρόπουλος κρατούν τα στενά στο αριστερό κέρας της οδού, απέναντι η οικία Αργύρη Μπουλασίκη και η φιλαρμονική του Δήμου.
Στη σειρά η οικία Χριστοδούλου, η κυρία Δόξα Χριστοδούλου ψυχή του Γηροκομείου Βεροίας, ο περιφερεαικός έφορος προσκόπων Φάνης Σύρπης και η Αλίκη με την κόρη τους Μαρία. Πιό πάνω ο Κούλης . Τα αυτοκίνητα ελάχιστα, οι τριανταφυλλιές του σπιτιού στα χέρια του κυρ Ζαφείρη, το υπόγειο με το πλυσταριό και την μαυρίλα του κάρβουνου. Μια μέρα, η μητέρα μου εξήγησε ότι το ένα μας δωμάτιο πίσω, θα κλεισθεί γιατί ο Βάσος, ο γιός του Θέμη , έγινε γιατρός ακτινολόγος και θα ανοίξει ακτινολογικό εργαστήριο. Λίγοι πια είναι οι εν ζωή βεροιώτες που μπορούν να θυμηθούν την Βέροια της οδού Ελιάς των ετών 1967-1974 όπως στην ασπρόμαυρη φωτογραφία της εποχής απεικονίζεται, το 1967, ο γράφων ενός έτους μικρός νοικιάρης του ιατρού Θεμιστοκλή Ιατρόπουλου και της Ολυμπίας Παπαδήμα .
To 1980, ενώ ήδη ήμουν 3 χρόνων πρόσκοπος, γυμνασιόπαιδο, με κάλεσε στο σπίτι του ο Θέμης Ιατρόπουλος για να μου δείξει κάτι ενδιαφέρον όπως μου είπε. Έβγαλε και μου έδειξε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, αυτήν της εικόνας που συνοδεύει το κείμενο, με λεζάντα ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑ 1918 Μ.ΑΣΙΑ. «Αυτός εδώ ο μικρός λαγουδάκος κάτω αριστερά είμαι εγώ» μου είπε. Μόλις είχε λάβει μια επιστολή από την κεντρική διοίκηση των Προσκόπων, που τον ανακάλυψε και ο τότε σπουδαίος Γενικός Έφορος Καθηγητής του Μετσόβιου Νικόλαος Καλογεράς , η φωτεινότερη κατά την γνώμη μου μορφή του ελληνικού προσκοπισμού μεταπολιτευτικά, του ζητούσε να τον γνωρίσει ο ελληνικός προσκοπισμός. «Η επαφή αυτή μαζί σου θα μας βοηθήσει να γνωρίσουμε τις ρίζες μας , να στηριχτούμε σε εσένα και να αντλήσουμε δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουμε τις προσπάθειες μας» . Δεν έχασα την ευκαιρία, πήρα σημειωματάριο και για δύο ημέρες κατέγραφα τις προσκοπικές αναμνήσεις του Θεμιστοκλή Ιατρόπουλου από την πατρίδα του την Νικομήδεια της Μικράς Ασίας, το 1918. Το δοκίμιο αυτό με τίτλο «οι μαντήλες της ημισέληνου έκρυβαν μέσα τους Ελλάδα”, δημοσιεύθηκε αργότερα στην Αθήνα σε ειδικό έντυπο μικρασιατικού ενδιαφέροντος. Με τη διασυμμαχική κατοχή της Τουρκίας, στο τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου και την προέλαση του Ελληνικού Στρατού στην Μικρά Ασία, ιδρύονται διαδοχικά ελληνικές προσκοπικές Ομάδες στις πόλεις που καταλαμβάνονται.
Δεκαετία ‘50. Το Προσωπικό του Νοσοκομείου Βεροίας
(ιατρικό και νοσηλευτικό) στα σκαλιά της κεντρικής εισόδου (γωνία Βενιζέλου-Εληάς). Λεπτομέρεια: το πρόγραμμα
επισκέψεων στον τοίχο δίπλα στην πόρτα. Φωτο ανηρτημένη
το 2015 στο fb από το αρχείο Παντελή Γουλάρα.
Στην πρώτη γραμμή αριστερά ο Θέμης ΙατρόπουλοςΣτην Κωνσταντινούπολη, ο Αρχίατρος Αντύπας με την συμπαράσταση του ‘Eλληνα Αρμοστού Κατεχάκη, ιδρύει τις πρώτες ελληνικές προσκοπικές Ομάδες στους κόλπους των ελληνικών Γυμναστικών Συλλόγων «Ηρακλής» (Ταταυλα) και «Ερμής» (Πέρα). Μέσα σε ένα εξάμηνο δημιουργούνται 25 ελληνικές προσκοπικές Ομάδες στην Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρά της. Ο Θέμης Ιατρόπουλος μου διηγήθηκε ότι οι πρόσκοποι στην Νικομήδεια φορούσαν κόκκινες μαντήλες με ημισέληνο αλλά ήταν όλοι έλληνες.
Ότι είχαν στην Νικομήδεια ένα ξωκλήσι τον Άγιο Χαράλαμπο και εκεί κρεμούσαν οι χριστιανοί μαντήλια και κλωστές για να κάνουν τάματα και άλλα πολλά, για τις εκδρομές και εκπαιδεύσεις τους. Στην ασπρόμαυρη φωτογραφία από μια προσκοπική εκδρομή στην Νικομήδεια το 1918 διέκρινε τον αρχηγό του Αιμίλιο Τσελέντη τον Νίκο Αδαμαντιου, τον υπαρχηγό Δερμαντόπουλο, τον Χαρτοφύλακα και τον Γαραγαλίδη .
Η οικοδομή της οδού Ελιάς 14 έχει την δική της αξία.
Εκτός από το υπό ανοικοδόμηση σπίτι του Ιατρόπουλου
ο φακός κατέγραψε το ιστορικό κατσαριδάκι αυτοκίνητο
του ιατρού, παρκαρισμένο κάτω από το υπό κατασκευή σπίτι .
Είναι το πρώτο αυτοκίνητο της μεταπολεμικής Βέροιας
για να μπορεί ο γιατρός να κινείται γρήγορα στα περιστατικά και ο Πάνος να πηγαίνει με πρώτη ταχύτητα
στους άδειους δρόμους της Βέροιας.Δεν θυμάμαι αν υπήρχε συνέχεια στο γράμμα του Γενικού Εφόρου και πώς η Αθήνα ανακάλυψε τον μικρασιάτη πρόσκοπο Θεμιστοκλή Ιατρόπουλο. Όταν όμως αντίκρισα στο λεύκωμα «100 χρόνια βεροιώτικου προσκοπισμού» τον ιατρό Θέμη Ιατρόπουλο, στην Καστανιά, αντιλήφθηκα ότι ο γιατρός κατάφερε μέσα από την ιατρική του παρουσία στην Βέροια να ξαναπαίξει το προσκοπικό παιχνίδι. Ο Θέμης Ιατρόπουλος γεννήθηκε το 1907 στην Νικομήδεια της Μικράς Ασίας, εκεί τελείωσε την στοιχειώδη εκπαίδευση. Υπήρξε πρόσκοπος μέχρι την φυγή εξαιτίας της Μικρασιατικής Καταστροφής στην Λέσβο, στην οποία έζησε με την οικογένεια του για δύο χρόνια, μετά από δύο χρόνια εγκαταστάθηκαν στην Βέροια. Το 1927 εισήχθη στην Ιατρική Σχολή Αθηνών από την οποία αποφοίτησε το 1934.
Από την συναναστροφή μου με την οικογένεια του αξέχαστου φίλου του, Καθηγητού Ιατρού ΩΡΛ Σταύρου Πολυζωίδη και τις διηγήσεις του, έμαθα πολλές ωραίες στιγμές για τις κοινές τους σπουδές προπολεμικά στην Ιατρική Αθηνών, αλλά και τις εξεταστικές περιόδους που διάβαζαν ανατομία στο βάθος του κήπου της οικίας Παπαδήμα στην Βέροια .
Το 1941 όταν το Νοσοκομείο Βέροιας μεταφέρθηκε σε μεγάλο πολυώροφο κτίριο, κτήμα του ιατρού Χρήστου Χατζημάμογλου, στη γωνία των οδών Βενιζέλου και Μητροπόλεως. , τη διεύθυνση του παθολογικού τμήματος ανέλαβε αρχικά ο ιατρός Σωκράτης Βλαχογιάννης, τον οποίο διαδέχθηκε ο Κωνσταντίνος Μασούρας και αυτόν τον διαδέχθηκε ο Θεμιστοκλής Ιατρόπουλος.
1918 Ομάδα Προσκόπων ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑ 1918 Μ.ΑΣΙΑ
πρώτη σειρά καθιστός αριστερά
ο ενδεκαετής Θεμιστοκλής Ιατρόπουλος
Ο Θέμης Ιατρόπουλος εκτός από διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Βέροιας, διετέλεσε πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Βέροιας αλλά υπήρξε επί σειρά ετών ιατρός του Δήμου Βέροιας και η μητέρα μου Αρκαδούλα, η οποία ήταν προστατευόμενη του, θυμάται πως κάποιες φορές την έπαιρνε με το αλήστου μνήμης κατσαριδάκι του και πήγαιναν στον υδραγωγείο της Βέροιας, στην Μαγούλα στον δρόμο προς την Ραχιά για να ρίξει ο ιατρός ταμπλέτες χλωρίου στην δεξαμενή της πόλης. Κατά τον ελληνοιταλικό πόλεμο υπηρέτησε στην γραμμή των πρόσω, ως έφεδρος ανθυπίατρος, και από το 1945 ήταν μέλος της επιτροπής αναρρωτικών αδειών στο 425 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Βέροιας. Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου πολέμου προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στον Ερυθρό Σταυρό.
Η επιστολή από την διοίκηση των Προσκόπων
στον μικρασιάτη πρόσκοπο-γιατρό
Για τις υπηρεσίες του αυτές τιμήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό. Παντρεύτηκε την Ολυμπία Παπαδήμα, απέκτησε δύο γιούς τον Βασίλη ιατρό ακτινολόγο, τέως διευθυντή του ακτινολογικού νοσοκομείου Βέροιας και τον Παναγιώτη πτυχιούχο σχολής τουριστικών επαγγελμάτων με τους οποίους με συνέδεσαν δεσμοί αγάπης και εκτίμησης όλα τα χρόνια της ζωής μου μέχρι σήμερα. Από τις διηγήσεις που του άρεσαν ιδιαίτερα, ήταν ο αστικός τρόπος ζωής που εγκατέλειψαν βίαια στην Μικρά Ασία, όταν τα παιδιά έτρωγαν αυγά α λα κοκ (a la cocque) ελαφρώς βρασμένα και ταμπλέτες σοκολάτας NESTLE, για να φτάσουν με κόπο στην Βέροια το 1924, που είχε ακόμη δρόμους χωμάτινους με λάσπες και μπουντουβάγιες (Βεροιώτικη λέξη) (μπουντουβάγια διοχέτευαν τα νερά παραποτάμου ή πηγής και υπήρχαν σαν αυλάκια ανάμεσα στα καλντερίμια ή στην άκρη του χωμάτινου δρόμου ).
Οι παλαιότεροι ιατροί που τον πρόλαβαν και τον θυμούνται έχουν να λένε για το ήθος, την μικρασιατική ευγένεια και το πνεύμα του λόγου του. Του Θεμιστοκλή Ιατρόπουλου, αδελφού Προσκόπου της Νικομήδειας γλυκιά η ανάμνηση!
