Γράφει η Πόπη
Λοτσοπούλου
–Χειμωνίδου
Συνταξιούχος δασκάλα
Καστανιά! Στολίδι του Βερμίου.
Αμέτρητα τα κάλλη σου, φαντασμαγορική η ομορφιά σου.
Σε έζησα σε ζω και δεν υπερβάλω.
Είναι η αλήθεια μου.
Μνήμες νοσταλγικές, εικόνες, πίνακες ζωγραφικής και στιγμιότυπα που μπορούν να ξαναζωντανέψουν.
Φεύγουμε από Βέροια και συνεχίζουμε το ταξίδι μας με προορισμό την Καστανιά.
Περνάμε από τους Γεωργιανούς, ποντιακό χωριό, καθαρό, με υπέροχα σπίτια και αριστερά μας η γνωστή ταβέρνα «Περικλής» με τα νόστιμα ψητά κοτόπουλα. Συνεχίζουμε την ανάβαση.
Σε λίγα μόνο χιλιόμετρα, συναντούμε δεξιά μας το γραφικό εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Προσκυνούμε και ανηφορίζουμε.
Σύντομα φτάνουμε στην πρώτη πλατεία του χωριού. Είναι η είσοδος. Δεξιά μας το εκκλησάκι του Αγίου Χριστοφόρου. Ο Άγιος που προστατεύει όλους τους οδηγούς. Δίπλα του η βρύση που τρέχει το νερό της συνεχώς και δροσίζει τους περαστικούς. Απέναντι, το Γρα -Γρου. Κτίσμα του κυρίου Χρήστου Χειμωνίδη. Πρόσφυγας από τον Πόντο. Το βάφτισε Γρα –Γρου από το θόρυβο που έκαναν οι ρόδες των κάρων πάνω στον ανώμαλο δρόμο. Ήταν ο μοναδικός δρόμος με τις αμέτρητες στροφές που έφταναν οι ταξιδιώτες στη Δυτική Μακεδονία, την Ήπειρο κ.λ.π.
Στην αρχή λειτούργησε σαν σιδηρουργείο και αργότερα το διαμόρφωσε σε καφενείο και εστιατόριο.
Το Γρα –Γρου, έγινε γρήγορα γνωστό σχεδόν παντού. Για πολλά χρόνια το δούλεψαν ο κ. Ιεροκλής Χειμωνίδης με την αγαπητή κ. Ελένη.
Όλοι οι ταξιδιώτες σταματούσαν, άναβαν το κεράκι τους στον Άγιο και κατέληγαν στο Γρα –Γρου για έναν καφέ ή για το γνωστό νόστιμο ρυζόγαλο της κ. Ελένης, ή για να φαν τα καλομαγειρεμένα φαγητά. Όλα καθαρά και περιποιημένα. Ο κ. Ιεροκλής, το άγρυπνο μάτι, να εξυπηρετεί τους πάντες. Κίνηση, κόσμος, ζωντάνια από τα χαράματα ως αργά το βράδυ. 2ο ζευγάρι που δούλεψε στο Γρα –Γρου ήταν ο κ. Γιώργος με την κ. Κλειώ και μετά τα δίδυμα αδέλφια Φούλης και Γιάννης με τις γυναίκες τους.
Συνεχίζουμε! Σε λίγα μόνο μέτρα, στρίβουμε δεξιά, περνάμε την εκκλησία του Ιωάννου Προδρόμου και φτάνουμε στην κεντρική πλατεία. Αριστερά μας το παντοπωλείο του κ. Νίκου και της κ. Νούλας. Είχε τα πάντα. Δίπλα του το καφενείο που περνούσαν ευχάριστα τις ώρες τους οι άνδρες, παίζοντας τάβλι, χαρτιά, ή πίνοντας το ουζάκι τους με τα μεζεδάκια. Συνέχεια και πάλι αριστερά, το υπέροχο κτίσμα του Τ.Ο.Κ . Τεράστια αίθουσα για διάφορες συγκεντρώσεις, για χορούς. Λειτούργησε και σαν εστιατόριο. Στον επάνω όροφο είναι το Κοινοτικό γραφείο με τους υπεύθυνους Πρόεδρο – γραμματέα κ.λ.π.
Απέναντι και αρκετά ψηλά είναι το εξοχικό κέντρο του κ. Περικλή. Πάντα γεμάτο. Ο αγαπητός, ακούραστος και αξέχαστος Διογένης με το ακορντεόν του, σκορπούσε γλυκιές μελωδίες και το γλέντι ξεκινούσε με κέφι, τραγούδι και χορό. Ονειρεμένες βραδιές. Η πίστα πάντα γεμάτη. Και το ρολόι του χωριού, χτυπούσε τις ώρες και έδινε το παρόν του. Το περίπτερο είχε ό,τι ζητούσες. Ακόμη και εφημερίδες, περιοδικά κ.λ.π. Χωριό, όλο ζωντάνια. Τα καλοκαίρια γεμάτο παραθεριστές. Το προτιμούσαν για το ξηρό κλίμα, το άφθονο οξυγόνο, τον καθαρό αέρα, τη δροσιά του και το ωραίο και φιλόξενο περιβάλλον.
Μνήμες γλυκές, αξέχαστες, νοσταλγικές.
Σηκώνοντας το βλέμμα μας ψηλά, στην κορυφή του χωριού και σε υψόμετρο 1.200 μέτρων δεσπόζει η εκκλησία με τον Μεγάλο Σταυρό, που λαμπυρίζει. Αφιερωμένος ο ναός στην Τιμιοτέρα των Χερουβείμ και Ενδοξοτέρα Μητέρα των μητέρων, την Παναγία Σουμελά. Εικόνα φερμένη από την Τραπεζούντα του ποντιακού Ελληνισμού. Κειμήλιο Θεϊκό . Πάντα προσευχόμαστε και ζητούμε την προστασία της.
Σήμερα και με πόνο καρδιάς, ας κάνουμε κάτι όλοι μαζί για ανασύνταξη.
Οι νέοι του χωριού σε συνεργασία με τους εκάστοτε κοινοτάρχες και τους συμβούλους, κάνουν έργα και προσπαθούν να διατηρούν το χωριό σε άριστη κατάσταση . Τάξη και καθαριότητα παντού. Μακάρι το παλιό Γρα –Γρου, που με το άνοιγμα του νέου δρόμου με τα τούνελ, νόμισαν ότι η κίνηση σταμάτησε, έκαναν λάθος και το μετάνιωσαν. Η κίνηση των αυτοκινήτων από Μάρτιο – Απρίλιο, έως και Νοέμβριο είναι συνεχής, μέχρι υπερβολής τις περισσότερες μέρες. Τι ευτυχία, να ανοίξει μια καντίνα με το ίδιο όνομα Γρα –Γρου και να προσφέρει στους περαστικούς, καφέ, αναψυκτικά σουβλάκι, κ.λ.π. Πόσο σπουδαίο θα ήταν ένας μερακλής και νοικοκυρεμένος άνθρωπος να ξαναλειτουργούσε το τεράστιο κατάστημα του Τ.Ο.Κ. Με κάτι σπεσιαλιτέ, θα μπορούσε να έχει επισκέπτες και πελάτες καθημερινά και να ετοιμάζει τραπέζι γάμου, βάφτισης κ.λ.π. Να γίνει γνωστό κέντρο και σαν ταβέρνα αλλά και σαν εστιατόριο.
Ε υ χ ή
Να ξαναγίνεις η παλιά Καστανιά. Αυτή που οι παλιοί τη θυμόμαστε νοσταλγικά και οι νέοι οι σημερινοί να τη θυμούνται ανανεωμένη και πάλι ζωντανή. Αυτά που γράφω, ίσως κάποιοι να τα θεωρούν απραγματοποίητο όνειρο. Όχι όμως, το Πιστεύω. Μπορούν να γίνουν πραγματικότητα με τη φροντίδα όλων μας.
Να ξαναζωντανέψει και πάλι η ξακουστή Καστανιά του Ν. Ημαθίας, που ο αείμνηστος Φρέντυ Γερμανός, ρώτησε τους Έλληνες.
Ξέρετε ποιο είναι το μικρό χωριό του Ν. Ημαθίας, με το υπέροχο Ελβετικό τοπίο, που έχει τους περισσότερους μορφωμένους;
Ναι; Ήταν η Καστανιά . Όλοι οι γονείς με κόπους, στερήσεις, ταλαιπωρίες και αγώνα, αλλά γνωρίζοντας την αξία της μόρφωσης, φρόντιζαν να μορφώσουν τα παιδιά τους. Έχει προσφέρει στην κοινωνία το μικρό αυτό χωριό, δασκάλους, καθηγητές, φαρμακοποιούς, γιατρούς, μηχανολόγους, ηλεκτρολόγους, δικηγόρους, υπαλλήλους σε τράπεζες, γραφεία, άξιους τεχνίτες. Οι Καστανιώτες είναι όλοι αξιόλογοι άνθρωποι με αξίες και ιδανικά. Επιστροφή λοιπόν από το παρελθόν, στο μέλλον.
