Τρέχουμε -τρέχουμε
μα η αγάπη
κρύβεται στο δάσος,
γειτονεύει με ρεματιές,
αριστεύει στο έλεος,
είναι στην κουζίνα,
στους τέσσερεις τοίχους
του καιρού.
Τρέχουμε- τρέχουμε
μα η Αγάπη είναι στο Νοτιά,
κλείνει τα 16 της μεθαύριο,
έχει γαλάζιες κιμωλίες,
έχει κι` αναστατωμένα παραμιλητά,
ψέλνει τον Ιωάννη των ερώτων,
κι` είναι
περασμένες 12 στον Κόσμο.
Τρέχουμε - τρέχουμε
Μα η θάλασσα είναι ίδια,
Ασυλλάβιστη…
Προς τι λοιπόν,
το γινόμενο των ερωτηματικών,
κι` η αθώα μνήμη
των φυλών του απείρου;
Γιατί αναστενάζουμε λοιπόν με τόσο Ήλιο;
Καταμεσής της Μεγάλης Εβδομάδας
παράπεσε ή ελπίδα
που έβλεπε να περπατούν οι νηστεύοντες,
στον μακρύ δρόμο των ανθρώπων !
Γιάννης Ναζλίδης
16 Απριλίου 2022
