Ο Νους μέρες τώρα θέλει κάτι να πει στον φίλο του το χαρτί αλλά και ο μικρός τους φίλος το στυλό,δεν έχει διάθεση να βγει από την μολυβοθήκη του.Αυτό το κρυφτούλι του ήλιου στα σύννεφα του χαλάει την διάθεση.Και δεν φτάνει αυτό,από το πρωί ως το βράδυ αυτή η κουτσομπόλα η γειτόνισσα όλο κακές ειδήσεις τους λέει.Ο Νους αποφάσισε να πάρει από το συρτάρι το χαρτί για να πάνε να δούνε τον φίλο τους.Αρκετά ξεκουράστηκαν....μύρισε άνοιξη καιρός για εκδρομές στους μακρινούς τόπους του Νου.Οι δυο φίλοι φτάσανε στο τραπέζι.Σήκωσαν το βλέμμα προς την μολυβοθήκη και προσπαθούσαν να ξεχωρίσουν τον φίλο τους,ανάμεσα στα πολύχρωμα αδέρφια του και τα ξύλινα ξαδέρφια του τα μολύβια.
-Εεεεεε υπναρακο κοντεύει μεσημέρι!!!Ξύπναααα ήρθαμε να σε δούμε είπαν και οι δυο με μιά φωνή
-Άντε βγές λίγο στο μπαλκόνι,μην φοβάσαι φοράμε μάσκα ειπε ο Νους
-Γειά σας παιδιά!!φώναξε από ψηλά το στυλό Πωπώ πόσο καιρό έχω να σας δω!σας πεθύμησα,δεν φοβάμαι εγώ τίποτα είμαι ένα γενναίο στυλό! είπε και όρθωσε το ανάστημα του
-Μην στεναχωριεσαι φίλε μου σύντομα όλα θα τελειώσουν και ύστερα θα στήσουμε ένα γλέντι!Δυό χρόνια θα γλεντάμε είπε γελώντας το χαρτί
-Για πές μας λοιπόν τα νέα σου ρώτησε πάλι ο Νους
-Τί να σας πρωτοπώ παιδιά είμαι πολύ θυμωμένος και αγανακτισμένος!Δύο χρόνια τώρα από το πρωί ως το βράδυ η γειτόνισσα μου γλώσσα δεν έβαλε στο στόμα της.Όλη η μέρα με ύφος σοβαρό λέει πόσοι πέθαναν και πόσοι διασωληνώθηκαν.Τώρα εδώ και 2 μήνες άρχισε άλλο τροπάριο..Μιλάει για φόνους,βιασμούς,πόλεμο,πείνα,και ότι άλλο κακό συμβαίνει.Αναρωτιέμαι δεν κουράζετε όλη μέρα να λέει τα ίδια και τα ίδια.Είναι δυνατόν να συμβαίνουν μόνο άσχημα γεγονότα;Τί πειράζει να μας πει ότι ο καιρός καλυτέρεψε,έρχεται η άνοιξη,άνθισαν οι ροδακινιές στον κάμπο και τον έντυσαν ροζ,οι αμυγδαλιές φόρεσαν τα άσπρα νυφικά τους,τα χελιδόνια ήρθαν και ετοιμάζονται να χτίσουν τις φωλιές τους
-Μα ποιά είναι αυτή η γειτόνισσα που σε θύμωσε τόσο;ρώτησε το χαρτί όλο περιέργεια.Το στυλό ήταν τόσο αναστατωμένο που δεν άκουσε την ερωτηση του φίλου του,παρά μόνο έλεγε έλεγε.....να ξεσκάσει το καημένο.
Και όταν μιλάει μαυρίζει από το κακό της και η φωνή της είναι τσιριχτή και κακιασμένη.Να!εδώ στα αυτιά μου ..σαν κουδούνα!
-Γειτόνοι ακούστε με! ακούστε με! οικονομία! δεν θα έχουμε ρεύμα,αλεύρι,θα παγωσουμε,θα πεινάσουμε....
-Τόσο που συγχύζομαι κλείνω τα αυτιά μου και σκέφτομαι άλλα πράγματα.Σκέφτομαι πόσα παιδιά γεννήθηκαν σήμερα στην πόλη μας,πόσοι άνθρωποι στα νοσοκομεία βοηθούν τον συνάνθρωπό τους,πόσοι εθελοντές καθαρίζουν τους δρόμους και τα δάση μας.Εντάξει δε λέω..περνάμε δύσκολα...πρωτη φορα ειναι;Ψυχραιμία,υπομονή και λίγη προσευχή δεν βλαπτει.Ευκαιρία για αλληλοβοήθεια...Αμάν πια!
-Ησύχασε φίλε μου θα πάθεις τίποτα μη συγχύζεσαι είπε ο Νους στο στυλό
-Αλήθεια που είναι τώρα η γειτόνισσα σου και πώς την λένε;ρώτησε το χαρτί
-Τώρα η κυρία παίρνει τον μεσημεριανό υπνάκο της,για λίγο όμως μετά πάλι θα αρχίσει το κουτσομπολιό.Και το όνομα της είναι Τ Η Λ Ε Ο Ρ Α Σ Η φώναξε όλο αγανάκτηση το στυλό.Και δεν βρίσκεται κάποιος,να τις κλείσει για πάντα το ΣΤΟΜΑ!! Την γλωσσού!!
Όλγα Κουτμηρίδου Μεταξά
