Γράφει ο
Παναγιώτης
Παπαδόπουλος
Φιλόλογος
Αυτές τις ημέρες οι λαοί των χωρών του κόσμου παρακολουθούν με αγωνία στα δελτία ειδήσεων το φρικτό θέαμα του πολέμου. Θλίβονται, όταν βλέπουν την αντιπαλότητα των δύο εμπολέμων της Ουκρανίας και της Ρωσίας στην πιο χειρότερη μορφή και αδυνατούν να προσφέρουν την βοήθειά τους να σταματήσει αυτό το κακό. Ποδοπατούνται αξίες πάνω στις οποίες θεμελίωσαν οι Ουκρανοί την ελευθερία τους, όλα τα ανθρώπινα αγαθά και δικαιώματα. Θανατώνονται άμαχοι πολίτες μεταξύ των οποίων είναι γυναίκες και αθώα μικρά παιδιά που αντικρίζουν στην παιδική τους ηλικία το σκληρό πρόσωπο του πολέμου. Τραυματίζονται βαθιά στην ψυχούλα τους και πληγώνονται. Πολλά θα μείνουν ορφανά και θα αναζητούν μέσα από το κλάμα του να εκδηλώσουν την οδύνη τους και τη φρίκη του πολέμου. Ακόμα προσπαθώ να επουλώσω τα ψυχικά τραύματα που μου άφησαν σε μικρή ηλικία οι συνθήκες του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, το 1940, με τους Ιταλούς στην Αλβανία. Όλες οι ελληνίδες γυναίκες και τα παιδιά ζούσαν την ίδια αγωνία. Κάτι χειρότερο ζήσαμε όταν στις 6 Απριλίου του 1940 με τους Γερμανούς να βομβαρδίζουν τα οχυρά «ΜΕΤΑΞΑ» και όλοι οι κάτοικοι να ζήσουνε για τρεις εβδομάδες την προσφυγιά στα χωριά απέναντι από το Νέστο. Και ο πόλεμος συνεχίζεται στην εποχή μας πιο σκληρός και αμείλικτος με πιο θανατηφόρα οπλικά συστήματα. Σήμερα η ιστορία επαναλαμβάνεται στην τέταρτη εβδομάδα με το δράμα του Ουκρανικού λαού που δεν έχει τέλος. Πολλοί εκπατρίζονται με τα δάκρυα στα μάτια και με το ερωτηματικό του γιατί? ενώ κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να ξεριζώσουν τις ρίζες της ζωής τους από το πάτριο έδαφος και προτιμούν να κατεδαφιστούν μαζί με τα ερείπια του σπιτιού και τα όνειρα της πατρίδας τους. Υπάρχουν μάνες που κρατούν τα παιδιά τους στην εμβρυϊκή φωλιά τους, σπεύδουν στα καταφύγια. Προσπαθούν γρήγορα να φέρουν στο φώς το θαύμα της δημιουργίας του νέου ανθρώπου. Ο πόλεμος όμως δεν διαθέτει αισθήματα παρά μόνο κανόνια που σκορπούν το θάνατο. Κάποια παιδάκια που γεννήθηκαν χωρίς τις απαραίτητες υπηρεσίες των γιατρών αντί να δούνε το φως του ήλιου και της ζωής αντιμετώπισαν το ιλαρό φως στο σκοτάδι με τους γκρεμισμένους διαδρόμους του Νοσοκομείου. Κάποια άλλα αντιμετώπισαν το πιο σκληρό πρόσωπο του πολέμου, τον θάνατο στα υπόγεια του Μετρό, πριν έλθουν στη γη για να απαλλαγούν από τον κόσμο του μίσους και τη μισαλλοδοξίας. Κάποιοι ηγέτες( στην Ευρώπη δεν υπάρχουν ηγέτες με ανθρώπινο ήθος) πρέπει να βρουν το δίκαιο της λογικής μέσα από τις σελίδες της ιστορίας και όχι μέσα από τα ανούσια τραπέζια της ατέλειωτης πολιτικής φλυαρίας. Αυτή είναι η εικόνα που δημιουργούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα των ισχυρών της γης που ανταγωνίζονται ποιος από όλους θα κάνει την μεγαλύτερη καταστροφή στη γη για να αποκομίσει αμύθητους θησαυρούς γεμάτους αίμα και δάκρυα. Δεν αντέχουμε την οργή του πολέμου σήμερα με τις οθόνες της τηλεόρασης που φέρνουν τα γεγονότα στο σπίτι μας. Οι φεουδάρχες της εποχής μας αυτό που τους ενδιαφέρει είναι: Να πουλήσουν τα θανατηφόρα εξοπλιστικά τους προγράμματα και να προετοιμάζουν τον ένα και μετά τον άλλο πόλεμο. Ο Γ’ Π Πόλεμος έχει αρχίσει προ πολλού και συνεχίζεται αμείλικτος με κάποιες διακοπές. Όχι δεν είμαι δημοσιογράφος παρά δάσκαλος των νεαρών βλαστών της πατρίδας μου, για να έχω πρόσβαση στα τοπικά και ξένα πρακτορεία ειδήσεων για να έχω αξιόπιστες πληροφορίες. Πηγές των γραφομένων μου αποτελούν τα βιβλία μου και οι εμπειρίες της ζωής. Δεν προτίθεμαι να δώσω με τα λεγόμενά μου άλλοθι στον Ρώσο πρόεδρο Πούπτιν για τις αθλιότητες σε βάρος ενός λαού με τις τρομακτικές συνέπειες αλλά να εκφράσω αυτό την άποψή μου. Αυτό που προσπαθεί να πάρει από τα σαγόνια της μεγάλης νίκης την ταπεινωτική ήττα. Όσο δίκαιο και να έχεις το εξαργύρωσες με το αίμα των μαρτύρων του Ουκρανικού λαού. Πρέπει όμως να ρωτήσουμε την παρηκμασμένη Αμερική στο πρόσωπο του ενός αιθεροβάμονος προέδρου της. Το ΝΑΤΟ για ποιο λόγο υπάρχει και ποιον προστατεύει, αφού το Σύμφωνο Βαρσοβίας καταργήθηκε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης που θα μπορούσε με το κλίμα, που επικρατούσε τότε, του ψυχρού πολέμου να θεωρηθεί απειλή? Που ήταν το 1974 το ΝΑΤΟ όταν οι Τούρκοι σκόρπιζαν ανενόχλητοι τον θάνατο από αέρος στην Κύπρο με βόμβες Ναπάλμ και βίαζαν τις ελληνίδες κοπέλες? Που βρίσκεται όταν η Τουρκία συνεχίζει να απειλεί την Κύπρο και την Ελλάδα και τα τουρκικά αεροπλάνα τους παραβιάζουν κάθε μέρα τον εναέριο χώρο? Μήπως ο πόλεμος της Ουκρανίας , λέγω εγώ με την πολιτική πενία μου είναι μια φωτοβολίδα για να αρχίσει κάποιος πόλεμος π. χ με το ΙRΑΝ για την προστασία του Ισραήλ . Τώρα τελευταία με το Τελ Αβίβ έχουμε πολλά σφιχτά αγκαλιάσματα. Εύχομαι στο Θεό, η μοναδική μας ελπίδα, να μας προστατεύσει από επόμενες καταστροφές. Κάτι ακόμα παρακολουθώ στην ελληνική ιστορία. Αρκετά συρρικνώθηκε ο Ελληνισμός τον 20 αιώνα, κυρίως από την Μικρά Ασία και τον Πόντο το 1922 και από την Αίγυπτο το 1956. Σήμερα ο ουκρανικός λαός και μαζί και οι Έλληνες ομογενείς μας που ζουν στα εδάφη αυτά από τον7ο και αρχές του 6ου π.χ αντιμετωπίζουν το δράμα του ξεριζωμού. Ήδη κατέφθασαν τα μικρά παιδιά και πολλοί γονείς στη χώρα μας ως πρόσφυγές τα παιδιά. Οι γονείς αμύνονται του πατρίου εδάφους της γενέτειρας ΟΔΗΣΣΟΥ και την πόλη που είναι αφιερωμένη στη Παναγία Μαρία πήρε το όνομα ΜΑΡΙΟΎΠΟΛΗ . Όλη η Ταυρική Κριμαία φιλοξενεί Έλληνες που προσπαθούν να διατηρήσουν την εθνικότητά, τη γλώσσα και τις παραδόσεις μας. Τελευταία να πω και την υποψία μου. Πώς γίνεται περισσότερες να εξοντώνεται ένας ορθόδοξος χριστιανικός λαός από έναν ισχυρότερο επίσης ορθόδοξο χριστιανικό ? Η Βόρεια Συρία ήταν καταφύγιο των Ποντίων που πολλοί έμειναν εκεί και κατασκεύασαν εκκλησίες οι οποίες καταστράφηκαν. Η Δαμασκός ήταν η γενέθλια πόλη του χριστιανισμού. Θυμηθείτε την μεταστροφή του Σαούλ σε Ισαπόστολο Παύλο.
