Στις 7 το πρωί Παρασκευή 18 Απριλίου
μου τηλεφώνησε ο τ. Δήμαρχος της
Πόλης
ο Γιάννης ο Χασιώτης, να μου πει…
Γιάννη,
σαν σήμερα χάθηκε… πέθανε ο
Ελύτης…….
Σιώπησα.
Δεν ήταν συνήθης λόγος Δημάρχου.
Φαντάσου να κάναν
όλοι οι Δήμαρχοι το ίδιο,
η να οργάνωναν γκρουπ παιδιών,
η μαθητών, η υπαλλήλων του Δήμου
που να μοίραζαν αντίτυπα ποιημάτων του Ελύτη
στους δρόμους, στους πολίτες αυτήν
την μέρα!!!
Μοιάζει η ατμόσφαιρα με τα λόγια
του Σικελιανού
πάνω στο μνήμα του Παλαμά.
…Σ` αυτό το φέρετρο ακουμπάει ΟΛΗ
η ΕΛΛΑΔΑ…
Φέρνω στο μυαλό μου,
τον Μαγιακόφσκι γυμνόστηθο
πάνω σ` ένα ανάχωμα των Ουκρανών,
να φωνάζει στους Ρώσους
συμπατριώτες του…
…Μάννα μου ο γιός σου καίγεται
στα παρεκκλήσια της καρδιάς του
τα ψαλτήρια φλέγονται…..
‘Ύστερα είναι
η Γκουέρνικα του Πικάσο,
η εκτέλεση της 3ης Μαΐου του Γκόγια
το Μαύρο τετράγωνο του Μάλεβιτς
ο Παρθενώνας
όλη αυτή η στρατιά της ΤΕΧΝΗΣ των
ΑΙΩΝΩΝ,
η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ εξέλιξης της
Ιστορίας.
Οι 5 ουκρανοί με τις τρομπέτες και
τα σαξόφωνα
που παίζουν στην κεντρική πλατεία
της Οδησσού
Μπετόβεν και Μπάχ ενάντια στο
πόλεμο
που τρυπούν τ` αυτιά όλης της
οικουμένης…
Εδώ θα πνεύσει μια ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ, θα πει ο Ελύτης.
Δώρο του Ελύτη σ’ όλους μας,
τους Έλληνες του 2022.
…Κλείνουν οι ελπίδες τα παράθυρα.
Βραδιάζει ο Πόνος.
Ποιος είναι εδώ; Κανείς δεν είναι;
Κι` όμως πρέπει να βρει ένα νόμισμα η ΖΩΗ!
Φεγγίζουν γοητείες στα μάκρη. Μια βαρκούλα χάνεται.
Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι.
Μουσκέψανε τα λόγια που είχαν γεννήσει αστροφεγγιές.
Κατά που θα απλώσουμε τα χέρια μας
τώρα που δεν μας λογαριάζει πια ο καιρός.
Όνειρα που μεγαλώσαν στο Πέλαγος
και σε νυκτερινούς ανέμους ….
Ω χαρά τραυματισμένη!!!
Λιγοστεύουν στα μάτια μου οι στέγες των
Πουλιών!
Απ` αύριο θάσαι η επίσημη ξένη των
απόκρυφων σελίδων μου…
Ελιτίστικα σπαράγματα.
Βαθιά υπόκλιση στην ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ.
Γιάννης Ναζλίδης
19/3/2022
