Οι Αρχαίοι μας συμβούλευαν: «Μηδενί δίκην δικάσεις, πριν αμφοίν μύθον ακούσεις». Οι νεοέλληνες, το αποδίδουν απλά: «για τίποτε μην εκφέρεις γνώμη, πριν ακούσεις το λόγο και των δύο πλευρών».
Ας δούμε προσεκτικά λοιπόν την άλλη άποψη στη σημερινή διαμάχη Αμερικής – Ρωσίας, με θύματα την Ενωμένη Ευρώπη και την Ουκρανία.
Ας θυμηθούμε τη Συμφωνία Γκορμπατσώφ – Ρήγκαν – Θάτσερ. Ο πρώτος δέχθηκε να αποσυρθεί από την Ανατολική Γερμανία και να δεχθεί την ενοποίηση Δυτικής – Ανατολικής. Οι δεύτεροι, να μην επεκτείνουν το ΝΑΤΟ στις χώρες του «Συμφώνου της Βαρσοβίας».
Η μεν Ρωσία τήρησε το λόγο της, η δε «Δύση», ήτοι η Αμερική, δεν τήρησε τον δικό της. Σταδιακά ενέταξε Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία. Συνέχισε ακόμη περισσότερο στο «τίμιο» έργο της, να περικυκλώσει τη Ρωσία σύμφωνα με το δόγμα Μπρεζίνσκι. Ενσωμάτωσε στο ΝΑΤΟ και τις Βαλτικές χώρες Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία, χώρες με σημαντικό ποσοστό Ρώσων και ρωσόφωνων πολιτών, περιορίζοντας την πρόσβαση της Ρωσίας στη Βαλτική, στην αποκομμένη περιοχή του Καλίνινγκραντ και σε μικρή περιοχή περί την Αγία Πετρούπολη.
Αλλά όλες αυτές οι εντάξεις στο ΝΑΤΟ – κύκλωση της Ρωσίας – δεν ικανοποίησαν την Αμερική. Προχώρησε σε «πορτοκαλί» επανάσταση όπου η Mc Donald’s «προσέφερε» σάντουιτς και Coca «κόλες». Αργότερα με τον Πάιατ και την Νούλαντ το 2014, προσέφεραν οι ίδιοι πίτσες στους «αγανακτισμένους» Ουκρανούς.
Ως προς την Ευρώπη, αυτή «συρόταν» από την Αμερική, άβουλη. Παραμένει δε παροιμιώδες η φράση της Νούλαντ ως προς την απλή ενημέρωση των Αμερικανικών σχεδίων :“Fuck the E.U.”.
Τοποθέτησαν δε τον Ζελένσκι για Πρόεδρο μαριονέτα και αφού τον χρησιμοποίησαν τον παράτησαν, σαν «στυμμένη λεμονόκουπα», όπως έκαναν τόσες φορές στο Βιετνάμ, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, στους Κούρδους και σε εμάς, τους αφελείς Έλληνες, με την χούντα, την Κύπρο, και τί έπεται στο Αιγαίο;
Και διερωτάται κανείς: πόση ώρα είναι το Κίεβο από τη Μόσχα με το αεροπλάνο; Πενήντα πέντε λεπτά! Πόσο χρόνο χρειάζονται οι αμερικανικοί πύραυλοι, εγκατεστημένοι στην Ουκρανία, να πλήξουν τη Μόσχα; Tέσσερα – πέντε λεπτά!
Βέβαια καταδικάζεται η εισβολή της Ρωσίας του Πούτιν στην Ουκρανία και όλοι είμαστε υπέρ του Ουκρανικού λαού που αγωνίζεται για την πατρίδα του. Σε μια όμως αντίστοιχη περίπτωση, ο Κέννεντυ απείλησε τον Χρουστώφ και την Κούβα με καταστροφή, και τότε «όλοι» ήταν με την απειλή της Αμερικής. Η Ρωσία τότε, με την μορφή της Σοβιετικής Ένωσης, είχε υποχωρήσει, έστω και αν η Κούβα απείχε πολύ περισσότερο απ’ ότι το Κίεβο με τη Μόσχα.
Ας δούμε όμως την Ευρωπαϊκή καταστροφή από την Αμερικανική κυνική – κατ’ εμέ άσκοπη – διαμάχη συμφερόντων Αμερικής - Ρωσίας.
Και γιατί η Αμερική μετά την ντροπιαστική αποχώρηση – εγκατάλειψη του Αφγανιστάν, στράφηκε κατά της Ρωσίας; Διεκήρυσσε ότι μεταφέρει το κέντρο βάρους της στον Ειρηνικό εναντίον της Κίνας; Γιατί λοιπόν επιτίθεται κατά της Ρωσίας και την αναγκάζει να αναζητήσει την «αγκαλιά» της Κίνας; Μια αγκαλιά που δεν την θέλει ιδιαίτερα και προτιμά τις σχέσεις συνεργασίας με την Ε.Ε. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς, ότι χωρίς καμία δαπάνη, αλλά αντίθετα με σημαντικά κέρδη, οδηγεί έμμεσα την Ευρώπη στο άρμα της, σε οικονομική και στρατηγική υποτέλεια.
Οι επιπτώσεις στην Ευρώπη από την Ουκρανική κρίση, θα είναι σημαντικές. Με έλλειψη φυσικού αερίου, με σημαντική δαπάνη σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, με μείωση των εξαγωγών, οδηγούνται οι Ευρωπαίοι πολίτες σε φτώχεια, ενώ η Αμερική θα πλουτίσει από το σχιστολιθικό LNG σε βάρος μας.
Και διερωτάται κανείς: γιατί να ακυρωθεί η επένδυση του Nord Stream 2; Αντιλαμβάνονται οι Γερμανοί πως θα τροφοδοτούν με ενέργεια την βιομηχανία τους; Τί θα κάνει η Αυστρία που εξαρτάται κατά 100% από το Ρωσικό φυσικό αέριο και πολλές άλλες χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα κατά 50-70%;
Βλέποντας την τραγική κατάσταση στην Ουκρανία, επηρεασμένοι από τις εικόνες που μεταδίδει η τηλεόραση, και τις καταστροφές, αναλογιστήκαμε ότι οι οικονομικές συνέπειες της Ευρώπης προοιωνίζουν αντίστοιχες οικονομικές δυστυχίες με αυτές της Ουκρανίας; Και για ποιο λόγο η Ευρώπη θα έπρεπε να πέσει σε αυτή την παγίδα;
Ως προς εμάς και τον Πρωθυπουργό της χώρας, μετά από την πανδημία, τις πυρκαγιές, τα χιόνια, για ποιο λόγο θα έπρεπε να γίνουμε βασιλικότεροι του βασιλέως, την… άμεση απολιγνιτοποίηση, την… εγκληματική απεμπόληση των Ελληνικών υδρογονανθράκων – φυσικού αερίου και πετρελαίου – την σκόπιμη υποταγή στις Αμερικανικές εντολές να μην προχωρήσουμε τον East Med, πιο Αμερικανάκια και από τους Αμερικανούς.
Τα ΄δωσε όλα ο κ. Μητσοτάκης με τις βάσεις, ότι θέλανε οι Αμερικάνοι, με τον επιδέξιο κ. Πάιατ. Χωρίς αντάλλαγμα. Τους δώσαμε και την Αλεξανδρούπολη για να στέλνουν τις μονάδες τους στην πόρτα της Ρωσίας. Έστω. Τα όπλα στην Ουκρανία τί τα θέλαμε; Έστειλαν όπλα οι ΗΠΑ; Έστειλαν άλλες χώρες του ΝΑΤΟ; Υπήρχε απόφαση δεσμευτική του ΝΑΤΟ ώστε να έπρεπε… να συμπαρασταθούμε;
Και αν αύριο κι αυτοί προβάλουν ένα casus belli για τα 12ν.μ., τί θα κάνουμε; Έχουμε ήδη ένα των Τούρκων, που φοβικοί ανεχόμαστε είκοσι επτά χρόνια.
Και ερωτάται ο Μητσοτάκης. Μήπως είναι στη λάθος πλευρά της ιστορίας; Μήπως εξυπηρετεί τα Αμερικανικά και όχι τα Ελληνικά συμφέροντα; Γιατί; Για μια χειραψία με τον Μπάιντεν;
Ας αναλογισθεί – για άλλη μια φορά – ότι η εμμονή στο λάθος οδηγεί στο έγκλημα. Σε έγκλημα, όχι σε βάρος του. Σε έγκλημα κατά της Πατρίδος μας. Οι πράξεις του τον καθιστούν πλέον επικίνδυνο. Αν δεν αντέχει Εθνική Πολιτική, υπάρχει διέξοδος:
ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕ
