Το πρώτο συγγραφικό του βήμα κάνει ο δικηγόρος Βέροιας Μιχάλης Χασιώτης, με την έκδοση από τη ΝΟΜΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ του πρώτου βιβλίου του με τίτλο «Η Αρχή Εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών (ΑΕΠΠ)». Πρόκειται για ένα νομικό βιβλίο που πραγματεύεται το πεδίο δράσης μιας νέας ανεξάρτητης Αρχής, η οποία θεσπίστηκε πριν από μόλις 4 χρόνια με σκοπό την ταχεία, πλην εφ’ όλης της ύλης, επίλυση των διαφορών από την ανάθεση των δημοσίων συμβάσεων ανάμεσα στους συμμετέχοντες στους δημόσιους διαγωνισμούς, πριν και κυρίως, χωρίς την ανάγκη καταφυγής στη Δικαιοσύνη. Ένα σημαντικό πόνημα σε ένα «φρέσκο» πεδίο που δεν υπάρχουν ακόμη συγγράμματα και αφορά την πραγματική οικονομία(εταιρείες, προμηθευτές, δημόσιες συμβάσεις).
Οι δημόσιες συμβάσεις αποτελούν κατά πολλούς το πιο νευραλγικό – και κατά ορισμένους, το συντριπτικά πλειοψηφικό – κομμάτι της ελληνικής οικονομίας στη σημερινή παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα, ειδικά μετά τα δυσεπούλωτα τραύματα που άφησε η ελληνική οικονομική κρίση που έπληξε σοβαρά τη χώρα κατά τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα. Με άλλα λόγια, με δεδομένο ότι ήταν ο κλάδος της ιδιωτικής οικονομίας αυτός που κατά μεγάλο βαθμό κλήθηκε να σηκώσει στις πλάτες του τα ρευστά οικονομικά θεμέλια της χώρας, όπως αυτά ταρακουνήθηκαν από το κοκτέιλ του δημοσίου χρέους με το δημοσιονομικό έλλειμμα, οι προς επένδυση πόροι της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, οι οποίοι είναι άμεσα συνδεδεμένοι με τους δείκτες της ανάπτυξης, μειώθηκαν δραματικά, με επακόλουθο την καθίζηση της δυναμικότητας της ελεύθερης αγοράς ή έστω, σε ορισμένους τομείς, τη στασιμότητα, συνέπειες που αμφότερες καταλήγουν στο ίδιο πηλίκο.
Αποτέλεσμα αυτής τη εξίσωσης ήταν (και είναι) το ότι στο μύλο της ελληνικής οικονομίας βασικός υδροδότης – έστω και φειδωλά τα πρώτα χρόνια – ήταν το «κρατικό χρήμα», το οποίο προερχόταν είτε από ίδια αποθεματικά είτε από τη διοχέτευση κονδυλίων της ΕΕ που απευθύνονταν στοχευμένα σε εκ των προτέρων ορισμένους τομείς της οικονομίας.
Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και σε τι συνίσταται η καινοτομία της διαδικασίας και του τρόπου λειτουργίας της ΑΕΠΠ πάνω στο έργο που οφείλει να επιτελέσει; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δίνεται μέσα από την εξέταση των συνηθέστερων νομικών ζητημάτων που κλήθηκε ν’ αντιμετωπίσει η Αρχή, τα οποία ανακύπτουν διαχρονικά κατά το στάδιο της διαγωνιστικής διαδικασίας. Τελικά επιτυγχάνει ή όχι το σκοπό της; Αποτελεί επιτελικό παράγοντα για την επίλυση των διαφορών που προκύπτουν από τις αναθέσεις των δημοσίων συμβάσεων σε σύντομο χρόνο χάριν του δημοσίου συμφέροντος (αλλά ευνοήτως και του ιδιωτικού); Είναι γνωστή άλλωστε η ιδιαίτερη βραδυπορία που για πολλά χρόνια χαρακτήριζε την ολοκλήρωση ενός δημόσιου διαγωνισμού και την εν τοις πράγμασι υλοποίησή του, η οποία οφειλόταν στο μεγάλο χρονικό διάστημα που απαιτείτο για την περάτωση ενός δικαστικού αγώνα που θα άνοιγε με την προσφυγή ενός υποψηφίου κατά οποιασδήποτε πράξης της διαδικασίας, άλλοτε βάσιμα και άλλοτε καθαρά παρελκυστικά.
