Η διαδρομή αρχίζει από τη Βεργίνα. Εδώ όπου βρέθηκαν τα χρυσά στεφάνια του Μακεδόνα βασιλιά Φιλίππου του Β΄ από τον αρχαιολόγο Μανόλη Ανδρόνικο.
Ανάμεσα στα χωριά Παλατίτσια και Βεργίνα στις βόρειες υπώρειες των Πιερίων στους χαμηλούς λόφους που σχηματίζονται, εκτείνεται μια πολύ σημαντική αρχαία πόλη που με βεβαιότητα ταυτίζεται με τις ΑΙΓΕΣ, την αρχαία πρωτεύουσα του Βασιλείου της Κάτω Μακεδονίας.
Η πόλη αυτή έως τον 4ο αιώνα π.Χ., ήταν το σπουδαιότερο αστικό κέντρο της περιοχής,
Εδώ βρίσκονται τα πατρογονικά ιερά των Μακεδόνων μαζί με τα ανάκτορα και τους περίφημους για τους θησαυρούς τάφους των Αργεαδών Βασιλέων, της γενιάς που ξεκινώντας από ένα μυθικό ήρωα τον Ηρακλή, έδωσε στην ελληνική Ιστορία την πιο συναρπαστική μορφή της , τον Μέγα Αλέξανδρο.
Στον χώρο αυτό έζησαν και έδρασαν βασιλιάδες όπως ο Αλέξανδρος Α΄ ( 495 – 452 π.Χ.) και ο Αρχέλαος ( 413-399π.Χ. ) που έκανε την αυλή του κέντρο γραμμάτων και τεχνών, συγκεντρώνοντας στις Αίγές τους πιο διάσημους καλλιτέχνες και διανοούμενους της εποχής και είναι εδώ που τον Σεπτέμβριο του 336 π.Χ. μετά τη δολοφονία του Φιλίππου Β΄ στο θέατρο της πόλης ανακηρύχθηκε βασιλιάς ο Αλέξανδρος ( 336-323π.Χ.).
Το μονοπάτι ξεκινά από το χωριό Βεργίνα είναι καλά σηματοδοτημένο με κόκκινα σημάδια και οδηγεί μέσα από μια συναρπαστική πεζοπορία στο βράχο του Γαλακτού, από όπου στις 19 Μάρτη 1878 γυναίκες της περιοχής μαζί με τα παιδιά τους έπεσαν στο φαράγγι, λέγοντας ‘’όχι’’ στην βεβήλωση του ονόματος του Έλληνα και της Ορθοδοξίας, από τους δυνάστες κατακτητές Τούρκους.
Άφησαν πίσω τους τα τελευταία σπίτια του χωριού, συνεχίζουν για την απέναντι βουνοπλαγιά μέσα από αγροτικό δρόμο που τον διακόπτει ένα πολύβουο ρέμα. Περάσανε το ρέμα χωρίς απώλειες και συνεχίζουνε.
Με τον σάκο στον ώμο πεζοπορούνε τώρα σε ανηφορικό μονοπάτι και μετά από μια εικοσάλεπτη πορεία μπήκανε σε πυκνό δάσος από χαμηλά δένδρα και βλάστηση, η ανάβαση συνεχίζεται.
Το μονοπάτι και η χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα , η φωτεινότητα του ήλιου να πλανάται ολούθε και να τους τυλίγει.
Απόλυτη ησυχία..
Τώρα την ησυχία διακόπτει το κελάηδημα των πουλιών το θρόισμα των δένδρων και οι δικές τους χαρούμενες φωνές.
Φθάσαμε σε ξέφωτο. Απέναντι η κορυφή Γαλακτό είναι εκεί περήφανη και καταπράσινη.
Κατεβαίνουν μια ρεματιά χαμένη σε πυκνή αδιαπέραστη βλάστηση. Την περάσανε χωρίς απώλειες.
Περνάνε απέναντι σε βραχώδη πλαγιά, πέτρα και πάλι πέτρα.
Πλαγιά ανηφορική και δύσκολη, την προσπερνάνε με γρήγορες αναπνοές και δυνατά πόδια.
Βρεθήκανε και πάλι σε δασικό δρόμο, πήρανε πορεία δεξιά.
Η θέα από το σημείο αυτό πανέμορφη.
Γύρω τους ξετυλίγεται το δασωμένο μεγαλείο των βουνοκορφών και κάτω χαμηλά η πεδιάδα της Ημαθίας και λίγο μακρύτερα οι βουνοκορφές του Πάϊκου , της Τζένα, του Βόρρα και του χιονοδρομικού κέντρου 3-5 Πηγάδια.
Το βλέμμα τους μαγνητίζεται, ο νους χάνεται και ταξιδεύει, μόνο το αεράκι μπορεί και μιλάει.
Λιβάδια με αγριόχορτα στολίζουν ακόμη τριγύρω την χειμωνιάτικη γη.
Το μονοπάτι χάνεται μέσα σε αγριοτριανταφυλλιές και βατσινιές, τους ταλαιπωρεί, εκείνοι όμως απτόητοι, συνεχίζουνε…….
Ορειβατούνε στην κορυφογραμμή, στα αριστερά τους χαράδρες δασωμένες και κάτω χαμηλά το μοναστήρι των Αγίων Πάντων (γυναικείο).
Επιστροφή …
Ορειβατούνε και πάλι σε δασικό δρόμο ξανασυναντήσανε και πάλι το ρέμα, το διαβήκανε χωρίς δυσκολία και συνεχίζουν για το μοναστήρι.
Βρίσκονται στο μοναστήρι των Αγίων Πάντων ανάψανε ένα κερί και πήρανε το μονοπάτι της επιστροφής
.Τώρα το μονοπάτι φιδοσέρνεται σε πλαγιά δασωμένο και ανηφορικό. Συνεχίζουν την ανάβαση , τώρα δασικός δρόμος τώρα κατάβαση..
Φθάσανε στα αυτοκίνητα..
Ο δρόμος για τον κάμπο κάνει τη ζωή τους επίπεδη, είναι ο ευκολότερος δρόμος.
Υ.Γ.: Χαιρετίζουμε στη συντροφιά μας τους νέους φίλους ορειβάτες.
Για τους Ορειβάτες Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος
