Εσύ Θεέ μου θέλησες νωρίς να μου τον πάρεις
στου Παραδείσου την χαρά,εκεί να τον εβάλεις
Μα εγώ είμαι η Μάνα του και τον εθέλω πίσω
να τον επάρω αγκαλιά να τον ενανουρίσω
Πάρε και εμένανε μαζί παρέα να του κάνω
θέλω τραγούδια να του πώ και χίλιες
μύριες λέξεις
δεν πρόφτασα να μοιραστώ τίποτα
από τις σκέψεις
Πώς να τ’αντέξω η άμοιρη,να το νεκροφιλήσω
πώς να’ρθη το ξημέρωμα χωρίς να τ’αντικρύσω
Μου τρύπησες τα σωθικά
έκαψες την ψυχή μου
ο πόνος δεν αντέχεται
έφυγε το παιδί μου
Θεέ μου σε παρακαλώ
μάτωσε η καρδιά μου
τα δάκρυα μου στέγνωσαν
πάνω στα μάγουλα μου
Δώσμου κουράγιο να μπορώ
τον χρόνο να κυλήσω
Και όταν έρθει η ώρα μου
να τον εσυναντήσω!
(Στην φίλη μου Μελίνα για τον Άλκη της που πέταξε στους ουρανούς 19 χρονών)
Όλγα Κουτμηρίδου-Μεταξά
