Κι εκεί που σκεφτόμαστε πότε θα πάμε μπροστά για να βγούμε από τον περιοριστικό κλοιό μέτρων που επιβάλλονται λόγω της πανδημίας, στην ουσία είμαστε στάσιμοι, μην πω γυρίζουμε πίσω. Και σαν dejavu βλέπουμε να ανακοινώνονται και πάλι αναστολές εργασίας σε εργαζομένους κάποιων κλάδων, ενώ η πορεία των κρουσμάτων θα δείξει αν θα σφίξουν ή θα χαλαρώσουν τα μέτρα. Για κάποιους ωστόσο μην ξεχνάμε ότι η αναστολή εργασίας και αυτή η αποζημίωση που θα λάβουν είναι οξυγόνο, αφού η οικονομική τους κατάσταση είναι άθλια, ενώ και για τις επιχειρήσεις είναι μια μικρή ελάφρυνση, αφού είναι αδύνατο να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους με τον ελάχιστο τζίρο που κάνουν.
Δυστυχώς συμπληρώσαμε δύο χρόνια με αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες που έχουν επηρεάσει την κοινωνία και την οικονομία, τα χρήματα που στήριξαν την αγορά στην πρώτη φάση της πανδημίας, δεν υπάρχουν πια και εκτός των λίγων ΚΑΔ που ανακοινώθηκαν για να λάβουν κάποια βοήθεια, όλος ο υπόλοιπος εμπορικός κόσμος, όπως και τα νοικοκυριά καλούνται να βγάλουν αυτόν τον πολύ δύσκολο χειμώνα υπό το βάρος πληθωρισμού και αυξήσεων που καλπάζουν. Υπομονή και δύναμη!
Ζήσης Μιχ. Πατσίκας
