Του ιερέως Παναγιώτου Σ. Χαλκιά
Μη νομίσεις, φίλε μου, ότι ο γράφων τούτο το άρθρο είναι αντίθετος με την πολιτική έκφραση ή θεωρεί ως αταίριαστη στην ανάμειξή σου στην πολιτική ζωή ου τόπου μας, ή ακόμη χειρότερο, ζητά από σένα να μην έχεις πολιτικές πεποιθήσεις.
Σκοπός μου δεν είναι να επαινέσω τους απολιτικούς νέους, ούτε, πολύ περισσότερο, τους ιδεολογικά «χαμαιλεοντίζοντες», τους επονομαζόμενους Ο.Φ.Α. (όπου φυσάει ο άνεμος).
Θα ήθελα, όμως, με τις παρακάτω σκέψεις μου, να απαντήσω σε ορισμένα ερωτήματα που προκύπτουν αβίαστα στην ψυχή κάθε απροκάλυπτου ανθρώπου. Είναι δυνατόν ένας σωστός άνθρωπος να αλλοτριώσει τη ζωή του παραδίδοντάς την απόλυτα στην πολιτική; Η πολιτική ιδεολογία, η στράτευση, η μάχη για θέσεις και αντιθέσεις πολιτικές, το κοίταγμα της τόσο πολύπτυχης και πολύπλοκης ζωής, κάτω από την οπτική γωνία της πολιτικής, είναι δυνατόν να απορροφήσουν όλη τη νεανική ενεργητικότητά σου; Είναι σωστό να αντικρίζεται όλη η ζωή κάτω από το πρίσμα της οποιασδήποτε πολιτικής ιδεολογίας;
Τελικά ο άνθρωπος είναι μόνο πολίτης;
Είναι αλήθεια ότι στην εποχή μας παρατηρείται από κάθε καλόπιστο άνθρωπο μια σύγχυση – καμία φορά αθέλητη, όχι σπάνια σκόπιμη – στα λόγια και στα έργα ακόμη και ώριμων ανθρώπων, σχετικά με την πολιτικοποίηση. Γι’ αυτό θεωρώ ως πρωταρχικό, πριν καταπιαστώ με την ουσία, να προβώ σε δύο βασικές διευκρινήσεις.
Σε κάποιο άλλο άρθρο μου θα σου μιλήσω για μερικές θέσεις μου, στο τόσο επίκαιρο πρόβλημα.
ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΠΡΩΤΗ: Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως οι πιο πολλοί, όταν μιλάνε για πολιτικοποίηση, εννοούν, άλλοτε φανερά κα άλλοτε καμουφλαρισμένα, την κομματικοποίηση. Δηλαδή την υποταγή σε δεδομένες απόψεις, την «άνευ όρων» υπαγωγή σου σε προκατασκευασμένες θέσεις.
Οι υποστηρικτές αυτών των αντιλήψεων συνήθως αναθεματίζουν τον πολιτικό προβληματισμό, απορρίπτουν την πολιτική πολυφωνία και με θράσος μιλάνε για «Δημοκρατία».
Εσύ στάσου με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Σκέψου πως αν η πολιτικοποίηση σημαίνει συνειδητοποίηση των υποχρεώσεων και των δικαιωμάτων σου ως πολίτη, τότε είναι κάτι που πρέπει να επιδιώξεις. Είσαι μέλος μιας οργανωμένης κοινωνίας που λέγεται πολιτεία. Αυτή εξαρτάται από σένα και συ από αυτή. Είναι εγκληματικό να αδιαφορήσεις για τη δομή της, για τους ανθρώπους που θα την κυβερνήσουν, για τις διαδικασίες που την συντηρούν, για τις αξίες που υπηρετεί. Δείχνει αναξιότητα όταν δεν έχεις ζήλο για τα κοινά.
ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι την πολιτική θα την αντικρύζεις με πίστη, ενώ την κομματικοποίηση με αμφισβήτηση. Γιατί η πολιτική σου τοποθέτηση θα πρέπει να στηρίζεται σε αξίες αιώνιες, ώστε να σου παρέχουν κάθε στιγμή τη δυνατότητα να κρίνεις την κομματική σου τοποθέτηση. Επειδή πολλές φορές συμβαίνει να υποστηρίζεις ένα πολιτικό κόμμα, κι όταν αυτό εκπροσωπεί ένα minimum των πολιτικών σου θέσεων, αφού δεν υπάρχει άλλο εγγύτερο με τις απόψεις σου. Οι απόψεις, όμως, αυτές είναι δικές σου, προσωπικές, καμωμένες με μελέτη και φρόνηση, με εσωτερικό βάσανο, όχι επιπόλαιες και επιδερμικές, πλασμένες από προεκλογικά σλόγκαν ή κομματικά διαφημιστικά τρικ.
Έτσι, φρονώ, γίνεται φανερό πως άλλο είναι η πολιτική θέση και άλλο η κομματική τοποθέτηση. Κι οι δύο είναι δεκτές. Η πρώτη, όμως, σταθερή, άκαμπτη, διαρκής. Η δεύτερη, με δυνατότητα εναλλαγής, ευλύγιστη, επίκαιρη.
Θα ήθελα πολύ επάνω σ’ αυτές τις σκέψεις και τις δικές σου απόψεις. Θα τις έχω;
